Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/708

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Skrzepliwy, łatwo krzepnący.

Skrzepłość, stan tego, co jest skrzepłe; rzecz skrzepła.

Skrzepły, ten, który skrzepł, zastygły, ścięty; zdrętwiały, zgrabiały, zesztywniały; przen., zamarły, zmartwiały, osłupiały.

Skrzepnąć, ze stanu ciekłego przejść w stały, zsiąść ś., stężeć, stwardnieć, zgęstnieć; zesztywnieć, zgrabieć, skostnieć, zdrętwieć.

Skrzęt, krzątanina, rwetes.

Skrzętnie, zabiegliwie, pracowicie, czynnie.

Skrzętność, gospodarność, zabiegliwość, pilność, pracowitość, staranność.

Skrzętny, krzątający ś., uwijający ś. koło czego, czynny, pilny, pracowity, troskliwy, zabiegliwy, staranny.

Skrzybać, skrobać głośno.

Skrzyczeć, złajać, sfukać, zgromić, zwymyślać; s. ś., zmęczyć ś. krzykiem.

Skrzyć, Skrzyć się, iskrzyć ś., żarzyć ś., lśnić ś, błyszczeć.

Skrzydelnik, Skrzydlatek, mięczak brzuchopełzy trąbikowy w dawnych utworach kredowych.

Skrzydelny, Skrzydłowy, odnoszący ś. do skrzydła a. skrzydeł.

Skrzydełko, małe skrzydło; dolne sprężyste części nosa; część składowa niektórych przyrządów do przędzenia; boczny płatek korony roślin motylkowatych.

Skrzydełkowaty, skrzydełkami opatrzony.

Skrzydlacz, istota, obdarzona skrzydłami; koć prędki w biegu; roślina z rodziny zatwarowatych; brzuchopełz przodoskrzelny.

Skrzydlak, w bot., niełupka, zaopatrzona w dwa skrzydełka, jak np. u klonu, u wiązu (fig.); ozdoba architektoniczna w kształcie skrzydeł.

Skrzydlasty, Skrzydlaty, opatrzony w skrzydła, uskrzydlony; przen., bystry, lekki, lotny, powiewny.

Skrzydlica, roślina z gromady wodorostów.

Skrzydlić, opatrywać w skrzydła; s. ś., dostawać skrzydeł.

Skrzydlik, plasterek, płatek, zrazik.

Skrzydlina, marne, liche skrzydło.

Skrzydłacz, gatunek małża (fig.).

Skrzydłak, Skrzydlak, rodzaj więcierza.

Skrzydło, przednia kończyna ptaka, opatrzona w pióra i służąca za narząd do latania, unoszenia ś. w powietrzu (fig.); narząd do latania u owadów, niektórych ssących i gadów; wyrostki kostne kości klinowatej: s. nosa = bok, odgraniczający na zewnątrz dziurki nosa, s-a płuc = zrazy płuc, s-a podniebienne = wyrostki skrzydłowate, skrzydlate; skrzele, płetwa u ryb; miotełka z piór do okurzania delikatnych przedmiotów; śmiga u wiatraka; strona, bok, połać: s. budynku = pawilon boczny, s. wojska = jeden z dwu bocznych oddziałów w szyku bojowym; s. surduta = poła; s. namiotu = jedna z dwu bocznych zasłon, zasłaniających wejście; s. u kapelusza = rondo, kania; s. u okna, u drzwi = jedna z dwu połów; s. u wrót = wierzeja; s. u husarza = ozdoba u ramion w kształcie skrzydła (fig.); s. wiosła = boczna część jego; s. u dachówki = boczny zagięty jej brzeg; boczna nawa kościoła z niższem sklepieniem; boczna część sieci,