Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/569

 Roznerwować (się), rozdrażnić i (ś.) nerwowo, zdenerwować (ś.j.

 Roznerwowanie, zdenerwowanie, podniecenie nerwowe.

 Rozniecać, dok. Rozniecić; zapalać, wzniecać, rozpalać: r. ogień; wszczynać, wywoływać: r. wojnę, rewolucję; przen., podniecać, podbechtywać, podjudzać.

 Rozniemagać się, dok. Rozniemóc ś.; zapadać w chorobę, rozchorowywać ś.

 Rozniemóc się — p. nied. Rozniemagać ś.

 Roznieść — p. nied. Roznosić.

 Roznosiciel, ten, który co roznosi; r. gazet; r. listów, listonosz = bryftregier; r. książek = kolporter; r. nowin, plotek = plotkarz; r. cywilizacji, oświaty = krzewiciel.

 Roznosić, dok. Roznieść; podzieliwszy na części, na sztuki, nosić co a. wiele w różne miejsca, rozpraszać; r. wieść, pogłoskę, plotkę = rozpowszechniać, rozgłaszać, rozsiewać; rozbijać, rozpędzać, rozgramiać, rozrzucać, rozwalać; nosząc dawać wszystkim z kolei, rozdawać, częstować; o koniach: ponosić; r-i mnie = nie mogę dać sobie rady; r. ś., rozpowszechniać ś., rozsiewać ś.

 Roznośny, przeznaczony do roznoszenia, dający ś. roznosić; handel r. = sprzedaż towarów, roznoszonych po domach, po targach, jarmarkach itp.; donośny, huczny.

 Roznóżka, rodzaj wymoczka; odnóżka.

 Roznygusować się, rozpróżniaczyć ś., rozleniwić ś.

 Rozobłóczyć się, zdjąć z siebie ubranie, rozebrać ś.

 Rozobozować się, rozłożyć ś. obozem, rozbić obóz.

 Rozochocić, wprawić kogo w dobry humor, podniecić, rozruszać, ożywić, rozweselić; r. ś., nabrać dobrego humoru, rozbawić ś., rozweselić ś.; nabrać ochoty do czego.

 Rozogniać, dok. Rozognić; wywoływać stan zapalny; zaogniać, rozgorączkowywać; przen., budzić w kim namiętność, zapał, podniecać, roznamiętniać; r. ś., zaogniać ś., przechodzić w stan zapalny; przen., roznamiętniać, wpadać w zapał, podniecać ś.

 Rozognienie, stan zapalny, zaognienie, zajątrzenie.

 Rozogólniać, uogólniać; rozpowszechniać.

 Rozokolić (się), rozpostrzeć (ś.) naokoł.

 Rozolbrzymieć, dostawać olbrzymich rozmiarów; rozrosnąć ś. olbrzymio, wyolbrzymieć.

 Rozolinka, łć., odmiana cytryny.

 Rozora, brózda.

 Rozorywać, dok. Rozorać; orząc pługiem, rozbijać ziemię, rozsuwać ziemię, rozdzielać, brózdą przedzielać; przen., rozcinać, płatać, chłostać; fałdować, pokrywać brózdami, zmarszczkami; niszczyć, rujnować, pustoszyć.

 Rozosobniać, dok. Rozosobnić; czynić co osobnym, oddzielać, odłączać, odosobniać, wyodrębniać; r. ś., stawać ś. osobnym, oddzielać ś, odosobniać ś.

 Rozosobnienie, uczynienie osobnym, oddzielenie, wyodrębnienie, odłączenie; stan tego, co jest oddzielone; rozłąka, rozstanie, samotność, rozdźwięk, rozstrój, niesnaska.

 Rozpacz, utrata wszelkiej nadziei, desperacja, zwątpienie; smutek głęboki, żal nieutulony; doprowadza to mnie do r-y = do pasji, do niewytrzymania, do wściekłości.

 Rozpaczać, oddawać ś. rozpaczy, wpadać w rozpacz, w zwątpienie, tracić nadzieję, desperować, wątpić; r. ś., dok. Rozpaczyć ś., pacząc ś., krzywić ś. na zewnątrz, rozchodzić ś.

 Rozpaczliwie, Rozpacznie, przysł., rozpaczając, w przystępie rozpa-