cającym nabój do otworu w lufie (fig.).
Rewolwerowiec, ang., czasopismo rewolwerowe; dziennikarz, pracujący w takim czasopiśmie.
Rewolwerowy, ang., odnoszący ś. do rewolweru; r-e czasopismo = nazwa, dawana czasopismom, uprawiającym oszczerstwa, napaści i szantaże, rzucającym ś. na wszystkich.
Rezalit, Ryzalit, wysunięcie części fasady ku frontowi jako ozdoba architektoniczna urozmaicająca linje budynku.
Rezeda, łć., roślina ogrodowa z rodziny rezedowatych (fig.).
Rezedowate, łć., rodzina roślin dwuliścienych.
Rezedówka, łć., wódka rezedowa.
Rezekcja, łć. — p. Resekcja.
Rezerwa, łć., zapasowe oddziały wojska, pozostające w odwodzie; zapas, zachowany na chwilę zapotrzebowania; zachowanie ś. powściągliwe, nie wypowiadające ś., ostrożność, przezorność; w r-ie = w odwodzie, na wszelki wypadek, na czarną godzinę.
Rezerwacja, łć., przestrzeganie; miejsca, obwody, obszary zapewnione przez rząd Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej krajowcom czerwonoskórym.
Rezerwata, łć., przewinienia, z których nie każdy spowiednik może rozgrzeszyć, lecz tylko ten, któremu zwierzchność duchowna dała władzę wyższą; wyłączenie niektórych spraw z programu uchwał sejmowych.
Rezerwista, łć., żołnierz, należący do wojsk zapasowych.
Rezerwoar, fr., zbiornik, ze wszystkich stron zamknięty, przeznaczony do tymczasowego przechowywania wody a. innych płynów; część lampy, zawierająca naftę, olej i t. p.
Rezerwować, łć., zachować, zastrzegać; zawarować.
Rezerwowy, łć., odnoszący ś. do rezerwy, zapasowy, odwodowy.
Rezolucja, łć., postanowienie, uchwała; odpowiedź stanowcza; odwaga, śmiałość, junactwo; decyzja władzy, udzielona petentowi.
Rezolut, łć., człowiek rezolutny, odważny.
Rezolutny, łć., stanowczy, śmiały, odważny.
Rezolwować, łć., rozwiązywać, decydować, rozstrzygać; w chem., rozpuszczać.
Rezon, fr., pewność siebie, dobra mina, fantazja, śmiałość, animusz.
Rezonancja, łć., rozbrzmiewanie.
Rezonans, fr., oddźwięk; akustyczne odbicie dźwięku; odgłos; współdźwięk jakiego ciała nieruchomego; cienka deseczka u instrumentów strunowych, umieszczona pod strunami w celu wzmocnienia dźwięku.
Rezonant, fr. — p. Rezoner.
Rezonator, łć., część w niektórych fortepjanach i innych instrumentach muzycznych, zbudowana celem wzmocnienia dźwięków.
Rezoner, fr., rozprawiający o czym w długich wywodach, roztrząsający z upodobaniem wady; w komedji charakterów: osoba, nie wpływająca czynnie na akcję, lecz w wyrozumowanych dysertacjach wypowiadająca poglądy autora, analizująca jego tezę.
Rezonować, fr., rozumować, rozprawiać, dowodzić; mówić o czym w sposób ganiący; wtrącać ś. do rozmowy bez upoważnienia.
Rezorbcja, Rezorpcja, łć., chłonienie, wessanie.
Rezorbować, łć., wsysać, wchłaniać.
