Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/472

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

rodzaj zabawy towarzyskiej dla dzieci z towarzyszeniem śpiewu; ranny p. = człowiek, lubiący wstawać rano; słówko p-iem wyleci, a powróci wołem = plotka rośnie, przechodząc z ust do ust.

Ptaszę, Ptaszątko, małe ptaszka, pisklę.

Ptaszęcy, właściwy ptaszęciu, odnoszący ś. do ptaszęcia.

Ptaszkarniap. Ptaszarnia.

Ptasznica, strzelba na ptaki; owad dwuskrzydły poczwarkorodny; forma ż. od Ptasznik.

Ptasznictwo, polowanie na ptaki, myśliwstwo ptaszę, łowienie ptaków; hodowla ptaków, gospodarstwo ptaszę; handel ptakami.

Ptasznik, myśliwiec ptaszy; dozorca ptastwa; hodowca drobiu; handlarz ptaków; olbrzymi pająk czteropłucny (fig.).

Ptaszowieszczba, wieszczenie z przelotu ptaków, auspicje.

Ptaszyp. Ptasi.

Ptaszyna, ptak mały, godny pożałowania; miły, ukochany ptak.

Ptaszyniec, roślina z rodziny motylkowatych, ptasinóg, ptasia stopa; roztocz pasorzytny, napadający ptastwo domowe — p. Ptaszarnia.

Ptaszynkap. Ptaszyna; strzelba małego kalibru na ptaki.

Pterodaktylus, gr., przedpotopowy zaginiony gad latający (fig.).

Pterosaurus, gr., jaszczur latający; wielki gad kopalny o szczękach uzębionych, cienkiej długiej szyi i ogonie.

Ptjalinap. Ptyjalina.

Ptomainy, gr., alkaloidy tworzące ś. jako produkty gnicia ciał białkowych w psującym ś. mięsie, w padlinie, także w przewodzie pokarmowym żywego organizmu w chorobach zakaźnych, silna trucizna organiczna, powodująca t. zw. zatrucie trupie.

Ptru-u-up. Prr.

Ptyjalina, gr., ferment, zawarty w ślinie, który działa na pokarmy roślinne, przemieniając nierozpuszczalny krochmal w glukozę, wskutek czego ma wielkie znaczenie w procesie trawienia.

Ptyś, ciastko parzone nadymane.

Publicysta, literat, dziennikarz, piszący w sprawach współczesnych, w kwestjach na dobie, zwłaszcza natury politycznej, społecznej lub ekonomicznej; autor prac z zakresu prawa państwowego.

Publicystyka, działalność publicystów; piśmiennictwo publicystyczne.

Publicznie, łć., jawnie, otwarcie, wobec wszystkich, z wiadomością o wszystkich.

Publiczność, Publika, łć., większe zgromadzenie osób, zebrane w jakim określonym celu (wspólnej zabawy, korzystania z jakiego widowiska i t. p.), widzowie, słuchacze; ogół; prawo p-ści = za przywilejem rządowym.

Publiczny, łć., powszechny, ogólny, tyczący się wszystkich, wspólny wszystkim, otwarty, jawny; dla ogółu przeznaczony; ogród p., zakład p. = ogród, zakład, do którego każdy ma wstęp; testament p. a. urzędowy = ostatnia wola, podyktowana dwom notarjuszom w obecności dwu świadków, a. jednemu notarjuszowi w obecności czterech świadków; dom p. = dom schadzek, dom nierządu; kobieta p-a = nierządnica.

Publikap. Publiczność.

Publikacja, łć., ogłaszanie, obwieszczanie, wydanie na widok publiczny świeżo wydrukowanego dzieła lub pisma, wydawnictwo.