rozdrabiać, rozmiażdżać pokarmy; (o zwierzętach) na nowo żuć, żuchać; przen., powtarzać wciąż to samo, powtarzać rzeczy oklepane, wszystkim znane; przen. trawić co w sobie.
Przeżuwające zwierzęta = podrząd zwierząt parzystokopytowych, ssących, u których pokarm połknięty z pierwszego oddziału żołądka powraca do pyska, a stąd, dokładnie pożuty, idzie do drugiego oddziału; inaczej dwukopytowe (wół, owca, koza, antylopa, jeleń, wielbłąd i in.).
Przeżycie, dożycie do pewnego czasu; życie poza pewien termin; zapis a. testament na p. = t. j. na rzecz tego, kto przeżyje zapisodawcę; ubezpieczenie na p. = t. j. kiedy suma, wymieniona w polisie, zostaje wypłacona, gdy ubezpieczony dożyje pewnego terminu; dożywotnie używanie.
Przeżyć — p. nied. Przeżywać.
Przeżyłość, starość, wiek zgrzybiały, sędziwość.
Przeżyły, sędziwy, zgrzybiały.
Przeżymać, dok. Przeżąć; zupełnie wyciskać, wykręcać wodę; mocno wyciskać, wyżymać; przeciskać, przegniatać przez co.
Przeżynać, dok. Przeżąć; żąć w środku, zostawiając nietknięte zboże po bokach; wyżynać ścieżkę wśród zboża; kończyć żęcie, zżynać wszystko.
Przeżytek, rzecz niedzisiejsza; rzecz, która ś. przeżyła, zabytek, pozostałość z przeszłości, nie mająca dziś realnego znaczenia.
Przeżyty, ten, który ś. przeżył, niedzisiejszy, nie mający istotnego znaczenia w dzisiejszym życiu, pozostający jako zabytek przeszłości.
Przeżywać, dok. Przeżyć; żyć przez czas jakiś, żyć do jakiegoś terminu, utrzymywać ś. przy życiu; p. kogo, żyć dłużej, niż on; wydawać na życie, tracić, przenosić, przetrzymywać co; p. ś., stawać ś. przeżytym, wychodzić z mody, z użycia, tracić znaczenie realne w życiu.
Przeżywiać, dok. Przeżywić; dawać jeść, karmić przez czas jakiś, przekarmiać, przetrzymywać, utrzymywać żywiąc; p. ś., żyć jakiś czas karmiąc ś., utrzymywać ś. czas pewien przy życiu.
Przędny, odnoszący ś. do przędzenia.
Przędza, Przędziwo, motek nici, wyprzędzonych z włókna = pasmo, wątek; p. pajęcza = pajęczyna; p. Matki Boskiej = babie lato.
Przędzalnia, maszyna, służąca do przędzenia lnu, waty, bawełny, jedwabiu; fabryka lub oddział w fabryce, gdzie przędą.
Przędzalniany, odnoszący ś. do przędzalni, przędzalniczy.
Przędzalnictwo, przemysł przędzalniany.
Przędzalniczy — p. Przędzalniany.
Przędzalnik, właściciel przędzalni; przemysłowiec, zajmujący ś. przędzeniem; robotnik w przędzalni.
Przędzalnina, wyroby z przędzy.
Przędzalny, odnoszący ś. do przędzenia.
Przędzarka, Przędzarnia — p. Przędzalnia.
Przędzidło, przędza.
Przędziec, len.
Przędziernik, roślina z rodziny kosaćcowatych.
Przędzik, pająk dwupłucny.
Przędzionko, zdr. od Przędziono.
Przędziono, pewna ilość pasm przędzy, motek, talka; sznurek, bicz: p. korali, pereł; krąg, koło, zwój; przen., gromada, kupa.
Przędziwo, materjał, z którego wyrabia ś. przędza.
Przędzodajny, wydający przędziwo.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/415
Ta strona została przepisana.
