Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/332

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

ściwy tylko jakiej okolicy kraju lub całej prowincji; żart., nieumiejętność znalezienia ś., nieznajomość zasad życia wielkomiejskiego.

Prowincjusz, Prowincjonalista, łć., mieszkający na prowincji, zacofaniec, nie znający obyczajów wielkoświatowych.

Prowizja, łć., odsetkowe wynagrodzenie za załatwienie jakiego interesu, za czynności handlowe, komisowe i t. p.; procent; zapasy żywności, zaopatrywanie, dostarczanie żywności.

Prowizor, łć., zarządzający, kustosz, kurator; stopień naukowy aptekarski.

Prowizorjat, Prowizorstwo, stopień prowizora, jego obowiązki.

Prowizorjum, łć., stan rzeczy tymczasowy; tymczasowy układ, zarządzenie; tymczasowe pozostawienie komu używalności rzeczy, do kogo innego należących.

Prowizoryczny, łć., tymczasowy.

Prowizyjka, łć., zdr. od Prowizja; mała prowizja.

Prowizyjny, łć., dotyczący prowizji.

Prowjant, żywność, zapas żywności.

Prowjantmajster, nm., dostawca prowjantu dla wojska.

Prowjantować, nm., zaopatrywać w żywność.

Prowjantowy, Prowjancki, nm., dotyczący zaopatrzenia w żywność.

Prowodyr, ukr., przewodnik, przywódca stronnictwa.

Prowokacja, łć., wyzwanie, zaczepka, poduszczenie; umyślne, podstępne wywoływanie buntu, spisku, rewolucji, dla tym łatwiejszego ujawnienia i zgniecenia żywiołów burzliwych.

Prowokacyjny, łć., wyzywający, drażniący, podstępnie podburzajmy.

Prowokator, łć., prowokujący, wyzywający, poduszczający, namawiający do złego, wywołujący umyślnie i podstępnie zaburzenie, aby biorących udział zdradzić przed władzą.

Prowokować, łć., wyzywać, zaczepiać, drażnić; poduszczać; podstępnie namawiać do złego; powoływać ś. na kogo.

Proza, łć., zwykła mowa ustna lub piśmienna niewiązana, niewierszowana; poziomość, powszedniość, rzeczywistość.

Prozaiczny, łć., pisany prozą; niepoetyczny, zwykły, pospolity, powszedni.

Prozaik, łć., piszący prozą; człowiek prozaiczny, bez porywów wyższych.

Prozaika, łć., teorja prozy.

Prozapja, łć., ród, przodkowie.

Prozelita, gr., człowiek, zmieniający wiarę, przyjmujący inne wyznanie, nowonawrócony; przen., człowiek, zjednany dla jakiej idei, przekonania, stronnictwa.

Prozelityzm, gr., żarliwość w nawracaniu, apostolstwo.

Prozerpina, gr., bogini państwa podziemnego u Greków, Persefona, żona Hadesa czyli Plutona (fig.).

Prozodja, gr., nauka o długości i krótkości zgłosek w wierszowaniu, iloczas; nauka wierszowania.

Prozodomanja, gr., manja tworzenia wierszy, popęd do pisania poezji bez odpowiednich zdolności.

Prozodyczny, gr., dotyczący prozodji.

Prozopopeja, gr.p. Personifikacja.

Prożek, mały, nizki próg; podstawka u skrzypiec; deska, podpierająca grządziel pługa.

Prożektor, fr., przyrząd, złożony ze zwierciadła parabolicz-