Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/324

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

w urzędowaniu; przejście ucznia z klasy niższej do wyższej; poparcie, protekcja, pomoc.

Promocyjka, łć., zdr. od Promocja.

Promotor, łć., protektor, opiekun, popierający kogo; zawiadujący czym; projektodawca.

Promować, łć., wynosić kogo na wyższy stopień, na wyższą godność, popierać; udzielać uczniowi a. uczennicy przejścia do wyższej klasy; kształcić kogo, sposobić do jakiego zawodu; p. ś., posuwać ś. w godnościach.

Promulgacja, łć., ogłoszenie, opublikowanie (zwłaszcza: praw, ustaw).

Promulgować, łć., ogłaszać, zawiadamiać.

Promyczek, Promyk, zdr. od Promień.

Pronacja, łć., zwracanie ku wnętrzu, nawracanie.

Pronopjograf, gr., w fotogr., ciemnia optyczna do zdejmowania widoków.

Pronuncjacja, łć., sposób wymawiania, wymowa.

Pronuncjamento, hiszp., rokosz wojskowy w Hiszpanji i w Ameryce Południowej.

Propaganda, łć., rozpowszechnianie, szerzenie, krzewienie wśród ogółu jakiej myśli, przekonań, zasad.

Propagandzista, Propagandysta, łć., usiłujący pozyskać stronników dla jakiej sprawy.

Propagator, łć., szerzyciel jakich zasad.

Propagować, łć., rozpowszechniać, szerzyć jakie zasady, myśli; krzewić.

Propedeutyczny, gr., odnoszący ś. do propedeutyki.

Propedeutyka, gr., nauka przygotowawcza, wstępna.

Propeller, ang., śruba okrętowa, jako przyrząd, poruszający statek; przen., okręt śrubowy.

Propemptikon, gr., wiersz pożegnalny.

Propensja, łć., skłonność, pociąg; wzgląd, życzliwość.

Propileja, Propilejon, gr., kolumnada przed wejściem do świątyni greckiej, do wspaniałej budowli (fig.).

Propinacja, łć., miejsce i prawo wyszynku napojów spirytusowych.

Propinator, łć., dzierżawca prawa wyszynku napojów spirytusowych, szynkarz.

Proplasma, łć., wzór, model.

Proponent, łć., podający projekt lub pomysł.

Proponować, łć., poddawać, nasuwać myśl, rzucać pomysł, podawać projekt lub wniosek, projektować; p. kogo na co, podawać, popierać kogo, jako kandydata na jakie miejsce.

Proporcja, łć., właściwe ustosunkowanie części składowych, odpowiedni wymiar dwu lub kilku rzeczy, dobrze do siebie dobranych; w mat., dwa stosunki równe, połączone znakiem równości; rozwiązać p-ę = obliczyć niewiadomą w niej liczbę z liczb wiadomych.

Proporcjonalnie, łć., przysł., w odpowiednim stosunku.

Proporcjonalność, łć., właściwe ustosunkowanie; harmonja.

Proporcjonalny, łć., w odpowiednim stosunku; kształtny; p. stosunek wyborczy = system wyborczy, zapewniający także mniejszości pewną ilość mandatów.

Proporczyk, zdrob. od Proporzec.

Proporzec, chorągiew wojenna, sztandar; chorągiewka u kopji, u lancy; zwinąć p-ce = odstąpić od czego, zrezygnować.

Propozycja, łć., zaofiarowanie ś. z czym; przełożenie swego żą-