Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/268

skazanie na karę, osądzenie surowe, wydanie wyroku; p. wieczne = kara pośmiertna, piekło.

 Potępieniec, duch, skazany na kary wieczne, piekielnik, upiór piekielny.

 Potępieńczy, dotyczący potępieńca, potępieńcowi właściwy.

 Potęsknić, jakiś czas tęsknić za kim a. za czym.

 Potężać, dok. Potężyć; czynić tęgim, stężać, ścinać lodem.

 Potężeć, stężeć, spotęgować ś.

 Potężnie, robić potężniejszym, dodawać siły, mocy.

 Potężnie, przysł., silnie, mocno, bardzo, znacznie, w wysokim stopniu.

 Potężnieć, stawać ś. potężnym, potężniejszym; wzmagać ś. w siły, wzrastać w siłę.

 Potężność, potęga.

 Potężny, możny, przeważny, mocny, silny; groźny, straszny; wielki, znaczny, znakomity; dzielny, skuteczny, sprawny; wielki, ogromny, olbrzymi, niezmierny, okazały, pokaźny.

 Potfisz, nm., gatunek kaszalota.

 Potknąć się — p. Potykać się.

 Potliwy, skłonny do pocenia ś.

 Potłoczyć, tłocząc przygnieść, przycisnąć, zgnieść; nagromadzić, zadużo zgromadzić.

 Potłómaczyć, Potłumaczyć, wytłómaczyć, wyjaśnić; wyperswadować; dużo przetłómaczyć.

 Potłuc, poroztłukiwać, porozbijać; p. kogo, p. komu kości = pobić, poturbować; p. ś., rozbić ś., stłuc ś., pobić ś., poturbować ś. nawzajem.

 Potłumek, roślina z gromady mchów liściastych.

 Potłumiać, dok. Potłumić; przytłumiać, stłumiać, poskramiać, dławić, gnębić, dusić.

 Potłuścić, tłuszczem powalać.

 Potłuścieć, stać ś. tłuściejszym, przytyć, popełnieć.

 Potnia, łaźnia sucha cz. rzymska.

 Potnica, otworek w skórze, którędy wydziela ś. pot; gorączka, połączona z potem.

 Potnieć, oblewać ś. potem, pocić ś.; przen., okrywać ś. parą, osiadającą w kształcie kropelek jakby potu.

 Potnik, kąpiel parowa, piec łaziebny; pilśń na konia pod siodło, wojłok, dera; płatek ceratowy, wszywany pod pachami sukien damskich dla uchronienia ich od przepacania; chustka, służąca do ocierania potu.

 Potny, Potowy, przym. od Pot.

 Potoczek, zdr. od Potok.

 Potocznie, zwyczajnie, gładko, płynnie.

 Potoczny, łatwo ś. toczący, potoczysty, obrotny; zwykły, pospolity, prosty, zwyczajny, codzienny, powszedni: język p., mowa p-a = używane w życiu codziennym, nie literackie, nie książkowe; rozmawiać o rzeczach p-ych = codziennych, powszednich.

 Potoczyć, tocząc posunąć, puścić z siłą, żeby ś. toczyło; wyj toczyć, utoczyć, rozlać (o płynie); p. ś., tocząc ś., posunąć ś., pomknąć w pewnym kierunku; zatoczyć ś., zachwiać ś.; przen., pójść po myśli, powieść ś., udać ś.

 Potoczysto, Potoczyście, przysł., gładko, równo, płynnie.

 Potoczysty, gładki, równy: p-a droga; łatwo toczący ś., potoczny; przen., płynny, łatwy, gładki: p. wiersz, p-a mowa; opowieść p-a = gładko, płynnie powiedziana, napisana.

 Potok, woda, bystro z gór biegąca; przen., strumień górski, struga; wielka ilość czego, tocząca ś. szybko, wielka obfitość: p. łez, krwi; p. słów, wyrazów, obelg; p. wymowy; p. czasu = bieg czasu; posoka, ropa: w ranie, we wrzodzie.