Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/200

 Pokomosić się, podąsać się.

 Pokompensować, powyrównywać wzajemne pretensje.

 Pokompilować, pozestawiać coś z różnych utworów nie swoich.

 Pokompletować, pouzupełniać.

 Pokomponować, skomponować wiele utworów muzycznych; nakłamać, nazmyślać.

 Pokompromitować, skompromitować wiele osób, ponarażać.

 Pokomunikować, podonosić wielu osobom, zawiadomić wielu.

 Pokonać — p. nied. Pokonywać.

 Pokoncertować, odbyć szereg n. kilka koncertów.

 Pokondemnować, poskazywać.

 Pokondensować, pozgęszczać, poskraplać.

 Pokonewszczyzna, w dawnej Polsce zamiana powinności służby konnej na opłatę pieniędzmi.

 Pokonferować, naradzić się.

 Pokonfiskować, skonfiskować, poaresztować, pozabierać wiele rzeczy.

 Pokonfundować, zawstydzić, wprowadzić w zamieszanie.

 Pokongresowy, który nastąpił po kongresie.

 Pokonkurować, przez jakiś czas konkurować, rywalizować.

 Pokonny, konny.

 Pokonsekrować, poświęcić, powyświęcać.

 Pokonsolidować, przeprowadzić konsolidację.

 Pokonspirować, przez jakiś czas knuć spiski.

 Pokonstytuować, postanawiać, pourządzać.

 Pokonsygnować, pospisywać, pozapisywać, pozaciągaćdospisów.

 Pokontraktować, porobić wiele kontraktów, pozamawiać, pougadzać.

 Pokontrolować, posprawdzać.

 Pokonwersować, porozmawiać.

 Pokonywacz, zwycięzca, pogromca.

 Pokonywać, dok. Pokonać; dawać czemu radę, zwyciężać, przezwyciężać, zwalczać, przemagać; pozbawiać resztek sił; przen., przekonywać, zniewalać, łagodzić, ujmować kogo.

 Pokończyć, skończyć to, co zaczęte, skończyć robotę a. roboty.

 Pokopać, kopiąc poprzewracać ziemię, wykopać wiele dołów, porozkopywać, powykopywać; uderzyć kogo a. co nogą; jakiś czas strawić na kopaniu.

 Pokopcić, kopciem powlec, okopcić, posmolić kopciem; przez jakiś czas kopcić.

 Pokopcieć, pokryć ś., zajść kopciem.

 Pokopeować, porobić kopce.

 Pokopertować, powkładać w koperty i zapieczętować.

 Pokopjować, skopjować wiele rzeczy kolejno.

 Pokora, szczere uczucie niższości wobec czegoś wyższego, poddanie ś. wyższej sile moralnej, skromność pokorna, skrucha; wyznać grzechy z p-ą = żałując za nie; wilcza p. = udana, fałszywa, obłudna; p. niebiosa przebija = łamie każdy opór, pozwala wszystko osiągnąć.

 Pokorespondować, pisywać do siebie listy od czasu do czasu.

 Pokorkować, zakorkować.

 Pokornie, przysł., z pokorą, posłusznie, z poddaniem się.

 Pokornieć, stawać ś. pokornym, potulnym.

 Pokorniś, człowiek udanej i przesadnej pokory, uniżony, płaszczący ś. podle.

 Pokorniuchny, Pokorniusienki, Pokorniuteńki, Pokorniutki, zupełnie pokorny.

 Pokorność, pokora.

 Pokorny, pełen pokory, poddający ś., skromny, potulny, uniżony, cichy; pozostaję p-ym sługą = uniżony sposób zakończenia listu.