Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/198

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Pokleić, posklejać wiele rzeczy kolejno.

Poklekotać, Poklektać, klekotać z przerwami, gadać bez sensu.

Poklepać, z lekka kilka razy uderzyć dłonią; uderzać młotkiem w co dla rozklepania.

Poklepywać, klepać trochę.

Poklęczeć, klęczeć przez jakiś czas.

Poklękać, uklęknąć.

Poklęknąć, uklęknąć, zgiąć kolana, paść na kolana, przyklęknąć.

Poklęsnąć się, pozapadać się.

Pokłuć, podziobać, jedząc, dziobaniem podziurawić; p. ś., powykluwać ś.

Pokład, rozłożenie czego na powierzchni poziomej, rozpostarcie; pomost, podkład, słanie na ziemi, podściółka, wysłanie, wyłożenie czego drzewem, podłoga, przęsło na okręcie: piętro; p. okrętowy, górny, spodni; p. mostowy, p. na basenie = grobla; w ziemi: warstwa ciał kopalnych, szychta, słój, żyła, idące w kierunku najczęściej poziomym; osad, zgręzy, męty, fusy; fundament, podwalina; pierwsze przeoranie pola.

Pokładać, dok. Położyć; kłaść na ziemię, przewracać, obalać, przyciskać do ziemi; pokrywać, wysadzać, wykładać; zmuszać, aby leżało nieruchomo; p. rolę = orać ją po raz pierwszy; p. ogiera, byka = trzebić, kleszyć, kastrować; p. co w kim a. w czym = spuszczać ś., ufać: p. w Bogu nadzieję; p. ś., kłaść ś, coraz ś. kłaść; słać ś. na ziemi (o zbożu, o trawie).

Pokładanka, rozciągnięcie kogoś dla wymierzenia mu kary cielesnej: dostać na p-ę, dać komu na p-ę.

Pokładełko, (u samic owadów) rurka, umieszczona w końcu odwłoka. służąca do składania jajek.

Pokładne (-ego), opłata od pogrzebu na cmentarzu.

Pokładnica, skarbona, skrzynia na pieniądze.

Pokładny, u starożytnych Hebrejów chleb, stół p. = ofiarny, poświęcony w świątyni Bogu.

Pokładowy, dotyczący pokładu jako pomostu a. pokładu w ziemi.

Pokładziny (-in), dawny zwyczaj wprowadzenia nowożeńców do łożnicy zaraz po ślubie i kładzenia ich na chwilę obok siebie.

Pokłaść, położyć, poumieszczać, poukładać; p. ś., położyć ś., poukładać ś.

Pokłębić ś., skłębić ś., zgęścić ś., stłoczyć ś.

Pokłon, nachylenie ś. ciałem na znak czci, uszanowania, uniżoności, grzeczności, ukłon; przen., cześć, hołd, czołobitność.

Pokłonić ś., oddać ukłon, schylić ś., skłonić ś. na znak czci, uszanowania, uniżoności, grzeczności i t. d.; wyrazić uszanowanie, pozdrowić; pokłoń ś. mu ode mnie (w rozmowie a. w liście) = pozdrów go.

Pokłopotać ś., doznać kłopotu, potroszczyć ś. o co.

Pokłosić ś., powypuszczać kłosy, wykłosić ś., dostać kłosów (o zbożu).

Pokłosie, kłosy po żniwie na polu pozostałe; zbieranie kłosów, pograbianie po żeńcach; p. po kim zbierać = korzystać z ostatków; zbiór drobnych utworów literackich różnej treści.

Pokłośnica, kobieta, zbierająca pokłosie.

Pokłócić, zwaśnić, przywieść do niezgody, do kłótni, poróżnić; skłócić nieco, wstrząsnąć jakie naczynie z płynem, by ten ś. zmącił, zbełtać; p. ś., powaśnić ś. z kim, przyjść do kłótni, poróżnić ś.; stanąć w sprzeczności (z sumieniem, z rozumem, z logiką).

Pokłóć, Pokłuć, skłóć kogo a. co w wielu miejscach; poranić, poprzedziurawiać ostrym narzę-