Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/116

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

puje od kogo a. od czego ani na krok, jest uparty w swoich przywidzeniach, nie da ś. przekonać; puścić ś. p-u = ośmielić ś.; chodzić koło p-u = kołować, nieszczerze mówić, mówić ogródkami; hyc tegoż p-u kołem = być z tej samej koterji, tego samego gatunku; p-em stanąć = uszykować ś. w długi szereg; siedzi na koniu, jak pies na p-ie = niezdarnie, niezgrabnie; strzelać z za p-u, z za parkanu = szkodzić komuś, szkalować kogoś, samemu pozostając bezpiecznym.

Płotek, mały, nizki płot.

Płotkap. Płoć.

Płowieć, stawać ś. płowym, żółknieć; pełznąć, tracić właściwy swój kolor, blaknąć; żyto p-je = dojrzewa.

Płowowłosy, posiadający płowe włosy.

Płowy, blado-żółtawy, żółtawoszarawy: włos p.; spłowiały, spełzły; nędzny, nikły, marny.

Płoz, Płoza, rodzaj łyżew, idących wzdłuż sań pod spodem, zakrzywiających ś. w górę, na nich sanie przesuwają ś. po śniegu; deska w pługu, na której osadzony jest lemiesz (fig.).

Płócienkarz, rzemieślnik, wyrabiający płócienka.

Płócienko, delikatniejsze płótno; płótno z nici kolorowych w kratki lub paski, płótno drukowane, używane na bieliznę i ubranie kobiece.

Płóciennica, warsztat, gdzie płótno ś. wyrabia; skład, sklep z płótnem; odzienie płócienne wieśniaka, płótnianka.

Płóciennictwo, wyrabianie płótna.

Płóciennik, tkacz, wyrabiający płótno; człowiek zajmujący się sprzedażą płótna.

Płócienny, zrobiony z płótna (koszula p-a); do płótna ś. odnoszący: warsztat p-y = gdzie płótno ś. robi; tkacz p-y = wyrabiający płótno; kupiec p. = handlujący płótnem; kram, sklep p. = gdzie i sprzedaje ś. płótno; handel p. = handel płótnem.

Płóczka, przyrząd do płókania, i przemywania różnych przedmiotów: p. gorzelnicza = do płókania kartofli (fig.); p. górnicza = rodzaj koryta do przepłókiwania rudy; p. garbarska = kadź do płókania skór; p. chemiczna = flaszka do oczyszczania gazu z obcych przymieszek; p. piwowarska = aparat, w którym płóczą ś. wióry, masa filtracyjna, beczki i t. p.

Płóczkarnia, dział rzeźni, gdzie płóczą kiszki bydlęce — z Płóczka.

Płóczkarz, człowiek, zajmujący ś. wypłókiwaniem piasku złotonośnego; robotnik, zajęty płókaniem kartofli w gorzelni a. buraków w cukrowni.

Płócznica, narzędzie w kształcie gracy, używane przy płókaniu rudy.

Płóczyniec, roślina z rodziny grzybieniowatych.

Płóczywąs, pijak, moczywąs, moczymorda, opój.

Płód, zarodek w żywocie matki; zajść p-em = zajść w ciążę, począć; chodzić z p-em = być brzemienną; p-u nabawić = zapłodnić; poronić p. = porodzić przedwcześnie; p. spędzić = poronić za pomocą środków sztucznych; porzucić p. = porodzić płód niedorosły, niedonoszony, martwy; p. wydać = urodzić; p. martwy, nieżywy = martwym wydany na świat; p. kradziony = owoc pokątnej miłości; p. niezwyczajny = potwór.