Obłowić ś. — p. nied. Obławiać ś.
Obłowny, taki, przy którym można ś. obłowić; tłusty.
Obłożnie, tak iż w łóżku leżeć trzeba (o. chory).
Obłożny, zmuszający do leżenia w łóżku (choroba o-na).
Obłożyć — p. nied. Okładać.
Obłożyny, Obłożynki, żelazne sztabki na nóżkach, na których stawiają rondelki do gotowania czego.
Obłożysty, otoczony, okrążony; rozpościerający ś. w formie kręgu, koła.
Obłóczka, warstwa zarodnikowa u grzybów.
Obłóczyć — p. nied. Oblekać.
Obłóczyny, uroczystość wdziewania habitu zakonnego, sukni duchownej; wdziewanie uroczyste munduru.
Obłóg, szereg, okalający pewną przestrzeń.
Obłów, to, co na łowach upolowano, zabito, połów; zdobycz, zwłaszcza nieprawa.
Obłuda, pozór cnoty; powierzchowność, łudząca dobrym pozorem; nieszczerość, nieprawdziwość, udanie, fałszywość; mara, złudzenie, widziadło.
Obłudnie, napozór, powierzchownie; udanie, fałszywie, nieszczerze.
Obłudnik, człowiek nieszczery, fałszywy, obłudny, hipokryta (forma ż. Obłudnica).
Obłudny, nieszczery, fałszywy, pozorami tylko łudzący; ułudny, nieprawdziwy, pozorny, nieistotny; w wojsk., zmyślony, udany (atak o.).
Obłupiać, forma dok. Obłupić; zwierzchnią powłokę zupełnie odzierać, zdzierać, zrywać; obdzierać z łupiny, obierać; przen., ćwiczyć kogo, batożyć; brać o. kogo wygórowaną opłatę, odzierać; ograbiać, rabować kogo.
Obłupywać, forma dok. Obłupać; wokoło łupać, z łupiny odzierać, zwierzchnią powłokę kawałkami odłamywać; o. ś., dzieląc ś. na cząstki, odpadać.
Obłuskiwacz, przyrząd do zdejmowania łuski z ziarn zbożowych.
Obłuskiwać, Obłuszczać, forma dok. Obłuskać; obierać z łusek, z łuszczyn.
Obłusknia, roślina z rodziny wilczomleczowatych.
Obłuskowiny, łuski odpadłe z ziaren, wychodzące z przyrządu młyńskiego obłuskiwacza.
Obłuszyn, w bot., roślina z rodziny zatrzalinowatych.
Obły, podługowato-okrągły, okrągły wzdłuż, walcowaty, tępy (dziób o.); wysoki, wyniosły.
Obłykać się, dużo połknąć, dużo zjeść a. wypić.
Obłysiały, ogołocony z porostu.
Obmacniać, forma dok. Obmocnić; wzmacniać naokoło, obwarowywać; o. ś., obwarowywać się.
Obmacywać, Omacywać, forma dok. Obmacać, Omacać; dotykając naokoło, wszędzie macać, namacywać; próbować, czy ś. nie uda wybadać, wyśledzić; macać kolejno jedno po drugim; obszukiwać, obrewidowywać; zbadać, przeniknąć; o. ś., siebie samego obmacywać; macać jeden drugiego nawzajem.
Obmaczać — p. Omaczać.
Obmakać, dokoła po wierzchu moknąć.
Obmalowywać, forma dok. Obmalować; malować naokoło, ze wszystkich stron, po wierzchu; przen., szkalować, oczerniać.
Obmartwieć, zmartwieć, obumrzeć.
Obmarzać, forma dok. Obmarznąć; wokoło pokrywać ś. szronem, lodem; niszczeć od mrozu.
Obmarzły, pokryty lodem, omarznięty.
Obmawiacz — p. Obmówca.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/915
Ta strona została przepisana.
