Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/766

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Mimowoli, Mimowolnie, przysł., niechcący, nieumyślnie.

Mimowolny, niedobrowolny, nieumyślny, przypadkowy.

Mimoza, łć., roślina z rodziny strąkowych, rosnąca w krajach gorących, czułek (fig.); przen., osoba bardzo wrażliwa, nerwowa, delikatna.

Mimy, łć., utwór sceniczny u starożytnych Rzymian, w którym akcja była wyrażona nie głosem, ale mimiką.

Mina, gr., moneta starożytna: m. grecka = 100 drachmom = 23 rublom 17 kopiejkom, m. mojżeszowa = 30 rub. 86, 5 kop.; u starożyt. Żydów m. złota = 163 rub. 20 k.; m. srebrna = 22 rub. 80 kop.; starożytna grecka miara rzeczy płynnych i sypkich = około 78 litrów; m., nm., podkop podziemny, wypełniony materjałem wybuchowym, w celu rozsadzania w kamieniołomach i kopalniach, niszczenia fortyfikacji, mostów itp.; kopalnia, miejsce, skąd dobywają minerały; m., w grze giełdowej: skupianie ś. zwyżkowców w celu przeciwdziałania zniżkowcom; wyraz twarzy, postawa, wygląd, pozór; nadrabiać m-ą, zachowywać pozorną pogodę ducha pomimo klęski a. groźby.

Minaret, Menar, tur., wysmukła okrągła wieżyczka na tureckim meczecie, z której krużganków muezzin wzywa 5 razy dziennie wiernych na modlitwę (f.) (zdr. Minarecik).

Minąć, przejść, przejechać, przepłynąć, przelecieć mimo jakiego przedmiotu a. osoby, zostawiając go (ją) poza sobą; opuścić, nie wstąpić, nie zajechać, ominąć; chybić, nie spotkać, nie trafić; ujść, upłynąć, ustać; opuścić, odejść (m-ł go gniew); przemilczeć co, nie zatrzymać ś. nad czym; m. ś., dążąc w przeciwnych kierunkach, jeden mimo drugiego, nie zatrzymać ś., wyminąć ś., rozminąć ś.; ustąpić komu z drogi, przepuścić go mimo siebie; nie zejść ś., nie spotkać ś.; m. ś. z prawdą = skłamać; m. ś. z powołaniem = obrać sobie zawód niezgodny z wrodzonemi zdolnościami i usposobieniem.

Mincarstwo, nm., mennictwo, bicie pieniędzy.

Mincarz, nm., bijący pieniądze w mennicy.

Miner, fr., górnik, robotnik w kopalni — p. Minjer.

Mineralizować, łć., nasycać co solami mineralnemi.

Mineralny, łć., kopalny; zawierający minerały, otrzymywany z minerałów; m-e oleje = oleje kopalne, nafta, smoła ziemna; oleje, otrzymywane przez suchą destylację węgla kamiennego: benzyna, parafina i in.; m-e wody = wody lecznicze naturalne albo sztuczne, zawierające w sobie rozpuszczone ciała mineralne.

Mineralog, łć., uczony badacz minerałów.

Mineralogiczny, gr., przym. od Mineralogja; m. gabinet, zbiór minerałów, ułożonych naukowo, systematycznie.

Mineralogja, łć., dział nauk przyrodniczych, traktujący o minerałach.

Minerał, łć., ciało nieorganiczne, znajdowane w głębi ziemi a. na jej powierzchni, nie wytworzone przez ludzi, ani przez zwierzęta, ani przez rośliny, kopalina, kruszec, ruda.

Miniardyza, fr., sznureczek z pętelkami po obu stronach, po których szydełkiem albo igiełką przyrabia ś. robótkę kobiecą.