Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/740

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

strzowski, arcydzieło, majstersztyk

Meklembur, nm., koń rasy meklemburskiej.

Mekler, nm., pośrednik giełdowy do notowania cen i zawierania interesów handlowych, przez władzę zatwierdzony i wobec niej odpowiedzialny; uczciwy m., iron, w polityce: pośrednik, umiejący sprytnie wyzyskać obie strony i zachować pozór bezinteresowności; faktor.

Meklerstwo, nm., zajęcie meklera, faktorstwo.

Mekonina, łć., substancja, znajdująca ś. w makowcu.

Melafir, gr., skała wybuchowa, krzemionkowa, barwy ciemnej, o złożeniu porfirowatym, używana na bruk i drogi bite; kamień ciemno zabarwiony, kończasto-uformowany, wypełniony często pięknemi odmianami kwarcu, zwłaszcza agatem.

Melancholiczny, Melancholijny, gr., smutny, zadumrany, posępny, smętny.

Melancholik, gr., człowiek o usposobieniu melancholicznym, zadumany, posępny, smutny (forma ż. Melancholiczka).

Melancholizować, gr., rzewnie, czule, samotnie, smutnie rozmyślać; nadawać czemu charakter melancholijny.

Melancholja, gr., choroba umysłowa, cechująca ś. posępnym usposobieniem, małomównością, apatją, skłonnością do samobójstwa; przen., smutne usposobienie, przygnębienie.

Melanit, gr., czarna, nieprzezroczysta odmiana minerału granatu; dżet.

Melanż, fr., skupienie rzeczy różnych, rozmaitość, mieszanina; dwojaka jarzyna, podana razem na jednym talerzu, np. kapusta z kartoflami, lody w 2-ch lub 3-ch gatunkach, nałożone na miseczkę; kawa z mlekiem.

Melas, Melasa, fr., ciecz gęsta, brunatna, niemiłej woni, pozostająca po skrystalizowaniu cukru, używana jako pasza dla bydła i do wyrobu gorszych gatunków spirytusu.

Melchizedech, dwa szkła okrągłe w monstrancji, między któremi znajduje ś. Hostja, albo półksiężyc, podtrzymujący Hostję (fig.).

Meldować, nm., oznajmiać, donosić, zawiadamiać; wciągać do ksiąg ludności, do spisu mieszkańców; anonsować; m. ś., zapisywać ś. do ksiąg ludności; oznajmiać o swoim przybyciu, przedstawiać się, zgłaszać się.

Meldunek, nm., zameldowanie do policji, kto przybył lub ubył z domu; kartka meldunkowa, zawiadamiająca o lokatorach przybywających lub ubywających z domu; zgłoszenie się.

Meldunkowy, nm., przym. od Meldunek (książka m-a = książka ludności zameldowanej, prowadzona dla policji; kartka m-a = meldunek).

Melinit, gr., materjał wybuchowy do rozsadzania pocisków; cienkie tabliczki żółtej barwy, używane jako pospolita farba malarska mineralna.

Melis, fr., gorszy gatunek cukru, cukier niedobrze oczyszczony.

Melisa, gr., lekarska roślina z rodziny wargowatych, używana jako przyprawa i w celach leczniczych, rojownik (fig.).

Melitoza, gr., cukier, znajdujący ś. w niektórych roślinach.

Melizm, Melizmat, gr., w muz., pasaż, ozdobnik, biegnik.

Melizmatyka, gr., część teorji