Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/711

 Makrobjotyka, gr., sztuka długiego życia, t. j. zachowanie przepisów higjeny ciała i ducha.

 Makrocefalja, gr., wielkogłowość, nadmierna wielkość głowy, naturalna lub sztucznie spowodowana.

 Makrodoma, gr., w miner., rodzaj postaci krystalograficznej graniastosłupowej.

 Makrokosm, Makrokosmos, gr., wszechświat porównany z człowiekiem, jako mikrokosmem.

 Makroskopijny, gr., widzialny gołym okiem bez użycia szkieł powiększających.

 Makroskopowe gr., badanie, badanie gołym okiem, bez szkieł powiększających.

 Makrot, fr. — p. Prokseneta.

 Makrot, gr., człowiek o wielkich uszach.

 Maksyma, łć., zasada ogólna, którą ktoś kieruje ś. w postępowaniu; zdanie, sentencja.

 Maksymalista, łć., należący do krańcowych członków swego stronnictwa, stawiających maximum żądań (socjalista m. = żądający zniesienia własności prywatnej i równego podziału dóbr).

 Maksymalny, łć., największy, najwyższy; m. termometr = termometr, zaznaczający najwyższą temperaturę dnia a. ciała ludzkiego.

 Maksymum, łć., najwięcej; najwyższa wartość a. ilość; co najwyżej.

 Makuch, Makucha, w lm. m-chy, wytłoczyny z maku, gdy ś. bije olej; wytłoczyny z każdego olejnego ziarna; kuchy, drypy; placek z siemienia lnianego po wyciśnięciu zeń oleju.

 Makulatura, łć., odrzucone arkusze uszkodzone w druku, wogóle papier zadrukowany a. zapisany, przydatny tylko do obwijania; przen., pisma, druki bezwartościowe.

 Makuła, Makula, łć., plama, zmaza; zelżenie, wymysł, połajanka.

 Malabarska lilja — p. Wdziękosława.

 Malachit, gr., gatunek kamienia zielonego, używany na rozmaite wyroby ozdobne.

 Malachitowy, gr., zrobiony z malachitu.

 Malaga, hiszp., gatunek słodkiego wina hiszpańskiego; gatunek dużych rodzynków.

 Malakologja, gr., część zoologji o mięczakach.

 Malarja, nm., blm., żart., artyści malarze; sztuka malarska, zawód artysty malarza.

 Malarja, wł., wyziewy bagniste; rodzaj febry.

 Malarski, nm,. przym. od Malarz; sztuka m-a = malarstwo; szkoła, akademja m-a; złoto, srebro m-ie = złoto a. srebro w cieniutkich listkach, do złocenia i posrebrzania różnych przedmiotów; farba koloru złota a. srebra.

 Malarstwo, nm., sztuka wyobrażania osób, scen, krajobrazów na papierze, płótnie, drzewie, murze, szkle, porcelanie i t. p. za pomocą linji i barw; sztuka malarska, powołanie malarza; m. pokojowe = rzemiosło malarza pokojowego.

 Malarz, nm., artysta, zajmujący się malarstwem (forma ż. Malarka); rzemieślnik, zajmujący ś. barwieniem domów, wyrobów z drzewa, metalu, kamieniu i t. d.; przen., kłamca, blagier.

 Malatura, nm., malowanie, malowidło.

 Malbret, nm., tablica do zawieszania obrazu przy malowaniu, staluga.

 Malcekstrakt, nm., ekstrakt słodowy, używany jako lek.

 Malec, mały chłopiec, chłopczyk a. mała dziewczynka, dzieciak, chłopczyk.