do podtrzymywania piersi — p. Leniuch.
Leniwie, Leniwo, gnuśnie, ospale, niechętnie; powoli, zwolna (czas l. upływa).
Leniwiec, w zool., zwierzę ssące szczerbate (fig.) — p. Leniuch.
Leniwy, nie mający chęci do pracy, pracujący niechętnie, opieszały, gnuśny, ospały; powolny, niezdarny, rozlazły, ociężały (l. chód); kapusta l-a = potrawa z kapusty na słodko gotowanej; pierogi l-e = krajane z ciasta z serem.
Lenniczy — p. Lenny.
Lennik, nm., w wiekach średnich, posiadacz majętności na prawie lennym, wasal, hołdownik; w górn., robotnik płacony od szychty.
Lenno, Lenne, Lennictwo, nm., ustrój społeczno-polityczny w wiekach średnich, polegający na nadawaniu ziemi przez monarchów znakomitym rycerzom, lub przez tych ostatnich mniejszym posiadaczom, pod warunkiem zależności; hołdownictwo, feudalizm.
Lenny, Lenniczy, nm., oparty na zależności użytkującego z ziemi (lennika, wasala) od nadającego ziemię (suzerena); feudalny.
Lenowate, bot., rośliny l-e = rośliny kwiatowe dwuliścienne.
Lenszownik, najemnik w kopalni.
Lentando, w muz., zwalniając.
Lente, łć., powoli, ze spokojem.
Lentować, nm., suchym pędzlem wyrównywać farbę, nałożoną przy malowaniu obrazu.
Lentryk, nm., klej rozpuszczony rzadko w wodzie.
Lentrykować, nm., maczać papier w wodzie, aby ś. stał klejowaty, podatny do pisania.
Lenung, nm., żołd, płaca.
Leń — p. Leniuch.
Leonidy, gr., rój gwiazd spadających, który w nocy 12, 13, 14 listopada zdaje ś. tryskać z gwiazdozbioru Lwa.
Leonifer, łć., niosący chorągiew kościelną.
Leoniny, łć., średniowieczne łacińskie wiersze rymowane, zwykle heksametry, w których środek rymuje ś. z końcem wiersza.
Lep, płyn gęsty i lepki; l. na ptaki, na muchy = płyn, którym smaruje ś. przedmioty (np. gałązki), aby na nich więzły ptaki a. muchy; wogóle przynęta, wabik; idą, jak muchy na l. = dają ś. łatwo złapać, zwabić, skusić.
Lepaż, Lepażówka, fr., strzelba z rusznikarni Lepage’a.
Lepczyca, roślina z rodziny ogórecznikowatych (fig.).
Lepianka, nędzna, mała chata, lepiona z gliny; mieszanina gliny i słomy, jako materjał budowlany; przen., ciało ludzkie (zdr. Lepianeczka).
Lepić, za pomocą czegoś lepkiego (kleju, gumy i t. p.) łączyć, aby ś. razem trzymało; zalepiać, wylepiać gliną (l. ściany z gliny); urabiać, formować, kształtować coś z miękkiego materjału, np. gliny, wosku, plasteliny i t. p. (nie święci garnki l-ą = to nie tak trudna robota, jak ś. zdaje); l. gniazdo (o niektórych ptakach); l. ś., być lepkim, przylegać do wszystkiego.
Lepidodendron, gr., drzewo kopalne z epoki węglowej, z rodzaju widłaków (fig.).
Lepidolit, gr., minerał, łyszczyk litynowy, odmiana miki.
Lepidopterologja, gr., część zoologji, traktująca o motylach.
Lepidopteryty, gr., odciski motyli w kamieniach.
