Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/621

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Krynoid, łć, gromada skorłupni.

Krynolina, fr., spódnica wkładana pod suknię kobiecą, zrobiona z włosienia lub z innej tkaniny, z wszytemi obręczami trzcinowemi a. stalowemi, aby suknia leżała szeroko i sztywno (fig.); siatka metalowa dokoła okrętu, zabezpieczająca od torpedów.

Kryofor, Kriofor, gr., przyrząd wykazujący ilość ciepła potrzebną do wyparowania cieczy.

Kryolit, gr., fluorek sodu z fluorkiem glinu.

Kryometr, gr., rodzaj termometru do mierzenia temperatur bardzo nizkich.

Kryoskopja, gr., badanie ciał przez oznaczenie temperatury ich zamarzania.

Krypa, nm., większa łódź, duże czółno, bat (fig.), skrzynia do wożenia kartofli.

Krypcie, obuwie z kory, łapcie.

Krypować, nm., zaginać drut w miejscach, w których ma ś. łączyć z drugim drutem.

Krypta, gr., sklepione podziemie pod kościołem, gdzie chowano zmarłych, kaplica podziemna,

Kryptogam, gr., roślina skrytopłciowa, czyli bezkwiatowa (wodorost, grzyb, mech i t. p.).

Kryptogamja, gr., małżeństwo tajemne.

Kryptografja, gr., sztuka pisania znakami umówionemi, niezrozumiałemi dla niewtajemniczonych, pismo tajne.

Kryptogram, gr., pismo, w którym zamiast właściwych liter są użyte znaki umówione.

Kryptologja, gr., mowa, w której zamiast właściwych wyrazów są dźwięki umówione, niezrozumiałe dla niewtajemniczonych.

Kryptomnerja, gr., pamięć ukryta, pozaświadoma.

Kryptonim, gr., autor, ukrywający swe nazwisko, podpisujący ś. pierwszemi literami.

Kryptoportyk, łć., portyk kryty dachem.

Krysa, nm., skrzydło kapelusza — p. Kresa.

Kryspacja, łć., kurczowe zginanie ś. palców.

Kryspowaty, łć., kędzierzawy.

Krystaliczny, łć., posiadający własność tworzenia ś. kryształów.

Krystalizacja, łć., własność niektórych ciał mineralnych przybierania kształtu regularnych brył gieometrycznych, t. j. kryształów; proces tworzenia ś. kryształów.

Krystalizator, łć., naczynie, w którym odbywa ś. krystalizacja.

Krystalizować, łć., przybierać formę kryształów; osadzać kryształy (o płynach).

Krystalochemja, gr., część mineralogji o własnościach chemicznych kryształów.

Krystalofizyka, gr., część mineralogji o własnościach fizycznych kryształów.

Krystalografja, gr., część mineralogii, nauka o ogólnych własnościach i systematyce kryształów.

Krystaloid, gr., ciało, mogące przybrać postać kryształu.

Krystalomancja, gr., wróżenie i wywoływanie duchów zapomoi cą wpatrywania ś. w błyszczące przedmioty, kryształy, zwierciadła, wodę i t. p.

Krysztalić, łć., błyszczeć, świecić, jak kryształ — p. Krystalizować.

Kryształ, łć., cząstka minerału lub ciała, otrzymanego sztucznie (chemicznie) w postaci brył gieometrycznych; nazwa pięknego, bezbarwnego szkła szlifowa-