Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/55

cać; bajać, gadać głupstwa, pleść duby smalone.

 Barłóg, podściółka dla bydła ze starganej słomy; legowisko niedźwiedzia; śmiecie; przen. brudne, nędzne posłanie; stan nędzy; brud, błoto życiowe.

 Barograf, gr., barometr, zapisujący automatycznie zmiany w atmosferze.

 Barok, wł., rodzaj stylu architektonicznego, odznaczającego się dziwacznością i nieregularnością linji (fig.); w znacz. przym. — barokowy, dziwaczny; w poezji: styl kwiecisty, przeładowany przenośniami i figurami retorycznemi.

 Barometr, gr., przyrząd do mierzenia ciśnienia powietrza, wskazujący zmiany atmosferyczne (fig.); przen. wskazówka, oznaka, symptom.

 Barometrograf, gr., barometr wskazówkowy samopiszący.

 Barometryczny, przym. od Barometr.

 Baron, nm., tytuł wyższej szlachty, niższy od hrabiowskiego; żart. liber (łć. = wolny) B. = sobiepan, człowiek od nikogo nie zależny, o nic się nie kłopoczący.

 Baronja, rz. ż., baronostwo, prawo do tytułu barona; majątek, do którego posiadania przywiązany jest tytuł barona.

 Baronostwo, p. Baronja; baron z żoną.

 Baroskop, gr., przyrząd do mierzenia wilgotności powietrza.

 Barszcz, roślina z rodziny baldaszkowatych; zupa kwaskowa z buraków; żart. — blady atrament; pgrdl. — liche kwaśne wino.

 Barszczowina, osad z barszczu chlebowego, używany na okłady do ran.

 Bartne, rz. n., danina z miodu, lub opłata od barci.

 Bartnica, narzędzie do wyżłabiania barci.

 Bartnictwo blm., pszczelnictwo, nauka o hodowli pszczół.

 Bartnik, hodujący pszczoły leśne, pasiecznik, pszczelarz; gatunek niedźwiedzia; motyl, szkodliwy dla pszczół, zanocnica.

 Bartny, przym. od Barć (prawo bartne); rz. dozorca barci, bartnik.

 Barwa, nm., pewien rodzaj światła, kolor; liberja, mundur, umundurowanie; odcień, piętno, charakter; włos, puszek na suknie; puszek na owocach. B. dźwięku = tembr, dźwięczność, wysokość tonu: przen. — pokrywka, płaszczyk, osłona, pozór.

 Barwena, ryba morska, jadalna, o pięknym tęczowym połysku (fig.).

 Barwica, zdr. Barwiczka; farba do nadawania sztucznych rumieńców, ruż, czerwienidło; rośl. marzanna.

 Barwić, nadawać barwę czemu, farbować, kolorować; przen. piększyć, krasić, zdobić.

 Barwierz, farbiarz.

 Barwinek, (nka), roślina o gładkich listkach i kwiatach błękitnych, zawsze zielona (fig.).

 Barwisty, przym. od Barwa, kolorowy.

 Barwnik, substancja, mająca własność barwienia ciał bezbarwnych, pigment.