czaszyni bogów, roznosząca bogom nektar i ambrozję.
Hebel, nm., narzędzie stolarskie do wygładzania drzewa, strug (fig.).
Heber, nm., przyrząd do podnoszenia ciężarów, dźwignia, lewar.
Hebes, łć., tępy, niepojętny, głowa zakuta, głupiec, idjota.
Hebesowaty, łć., tępy w naukach, głupkowaty.
Heblarka, nm., przyrząd do heblowania, strugarka, wiórownica (fig.).
Heblarnia, nm., maszyna do heblowania; warsztat heblarski, stolarnia, strugarnia.
Heblować, nm., heblem wygładzać, strugać, okrzesywać.
Heblowiny, nm., blp., wióry (od hebla), strużyny od hebla.
Hebraista, łć., znający dobrze język hebrajski.
Hebraizm — p. Hebrajszczyzna.
Hebrajczyk, Żyd.
Hebrajski, przym. od Hebrajczyk; żydowski; po h-u = po żydowsku.
Hebrajszczyzna, Hebraizm, język, literatura, starożytności hebrajskie i wogóle wszystko, co ś. odnosi do narodu żydowskiego.
Heca, nm., szczwanie, łowy, gonienie, ujadanie; cyrk, widowisko; skoki, swawolenie zabawne, śmieszne rzeczy; awantura, brewerje.
Hecarnia, nm., ujeżdżalnia do sztuk konnych.
Hecarz, Hecownik, nm., sztucznie i dobrze jeżdżący na koniu, pokazujący sztuki na koniu.
Hecia! heć! gmin., wołanie na woły: od siebie! na prawo!
Heciak, prostak, gbur, cham.
Hecie-pecie (ci-ci), żart., hetki, chude koniki; bzdurstwa, banialuki, trzy po trzy.
Hecownik — p. Hecarz.
Heć — p. Hecia.
Hedonik, gr., — p. Hedonista.
Hedonika, gr., część psychologii, traktująca o przyjemności i przykrości.
Hedonista, Hedonik, gr., zwolennik hedonizmu, cyrenaik.
Hedonistyczny, pojęty w duchu hedonizmu.
Hedonizm, gr., system etyczny, uznający przyjemność a. rozkosz zmysłową za najwyższe dobro moralne; cyrenaizm, epikureizm.
Hedżira a. Hegira, arab., ucieczka Mahometa z Mekki do Medyny r. 622 po Chr., od której Mahometanie liczą lata; era mahometańska.
Heft, nm., zeszyt.
Heftlada, nm., deska ze szparą i haczykami oraz z dwiema śrubami, na której zszywają ś. książki (fig.).
Hegiemon, gr., mający najwyższą władzę.
Hegiemonja, gr., przewodnictwo, przewaga potężniejszego państwa nad słabszemi; zagarnięcie wpływu na obrót spraw wspólnych.
Hegira — p. Hedżira.
Heglista, uczeń Hegla, zwolennik filozofji Hegla.
Heglistowski, pojęty w duchu filozofji Hegla, właściwy jej.
Heglizm, filozofja Hegla; kierunek filozoficzny Hegla.
Hegumen — p. Ihumen.
Hegzametr — p. Heksametr.
Hej! wykrz., wołający, a. Hejże! Hajże! pobudzający, zachęcający (hej! wstawać, hej! na koń); ostrzegający (hej! co robisz); wyrażający politowanie, boleść, żal (hej! jakiż ja biedny!), a. radość.
Hejnał, Hajnał, węg., pieśń pobożna grana na dętych instrumentach o wschodzie i zachodzie
