Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/316

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Fantosz, wł., teatr marionetek.

Fantować, nm., kogo = zajmować komu rzeczy za długi, tradować, licytować go; f. ś. zastawiać swoje rzeczy dla zyskania pożyczki.

Fantowy, przym. od Fant (loterja f-a = z rozgrywaniem fantów).

Fanza, chińsk., chata, chińska (fig.).

Fara, nm., kościół parafjalny, chuda f. = bieda, niedostatek.

Farad, fiz., jednostka elektrojemności przewodnika.

Faradyzować, leczyć elektrycznością indukcyjną.

Faramuszka, nm., polewka z wody i chleba a. mąki, gramatka; drobnostka, fraszka; w lm. grymasy, fochy, fanaberje.

Faramuśnik, grymaśnik.

Farandola, fr., taniec narodowy prowansalski.

Faraon, nazwa dawnych królów egipskich; rodzaj gry hazardownej w karty.

Farba, nm., barwa, kolor; substancja, nadająca barwę innym ciałom, barwnik; myśl. krew zwierząt, jucha, farba; meszek, osad na śliwkach, barwa.

Farbiarnia, nm., zakład, gdzie farbują tkaniny, warsztat farbiarski.

Farbiarstwo, blm., sztuka farbowania tkanin, zajęcie, rzemiosło farbiarza.

Farbiarz (forma żeńs. Farbiarka), nm., ten, co farbuje tkaniny, właściciel farbiarni.

Farbisty, nm., barwny, kolorowy, pstry.

Farbka, nm., barwnik niebieski, lazurek berliński, używany przy praniu bielizny dla nadania koloru.

Farbkować, nm., zaprawiać praną bieliznę farbką, lazurować.

Farbować, nm., farbą napuszczać, nasycać; zaprawiać farbą, nadawać kolor, zabarwiać (f. szkło, wełnę, wodę winem); powlekać, kryć farbą, malować (f. włosy, brwi), puszczać kolor, obłazić z farby, brudzić, smolić, walać (sukno, ściana farbuje); w myśl. puszczać farbę (juchę), broczyć krwią, krwawić (kot f-je).

Farbowany, nm., nasycony jaką farbą; przen. nieprawdziwy, fałszywy, kłamliwy, obłudny, podstępny, chytry; upiększony, osłodzony (słówka f-ne).

Farbówka, nm., myśl. młoda gęś dzika, kaczka a. kuropatwa, u której poczynają dopiero wyrastać dłuższe pióra.

Farfocel, nm., mb., strzęp; łachman wiszący (podszewka ci się obwiesiła i wiszą f-cle); w lm. nabrzmienia bolesne w otworze stolcowym.

Farfura, Farfur, tur., fajans; w lm. naczynie fajansowe (zdr. Farfurka).

Farfurowy, tur., fajansowy.

Farma, ang., — p. Ferma.

Farmaceuta, gr., słuchacz uniwersytetu, mający zostać aptekarzom; aptekarz.

Farmacja, gr., nauka lub sztuka przyrządzania lekarstw.

Farmak, gr., żart., farmaceuta, student farmacji.

Farmakognozja, gr., nauka o własnościach materjałów surowych, używanych do przygotowywania lekarstw, lekoznawstwo.

Farmakolog, gr., lekarz, zajmujący się badaniami farmakologicznemi; znawca farmakologji.

Farmakologja, gr., nauka o działaniu środków lekarskich.

Farmakopeja, gr., spis i opis materjałów aptecznych razem z przepisem robienia lekarstw, obowiązujący aptekarzy w danym państwie.

Farmazon, fr., mason, wolny mularz, członek stowarzyszenia