zmyślenie, oszustwo, obłuda; sfałszowanie, fałszerstwo; część sukni z tańszego materjału, nadstawiona w miejscu niewidocznym; w muz. niezgodność dźwięków, nuta niewłaściwa.
Fałszerka, nm., kobieta fałszująca, fałszywa, kłamiąca.
Fałszerstwo, nm., oszukaństwo, sfałszowanie, fałsz.
Fałszerz, nm., ten, co fałszuje, podrabiacz, falsyfikator, oszust; — p. Fałszywy.
Fałszować, nm., podrabiać, naśladować podstępnie, fabrykować (F. podpis, monetę); przekręcać, przedstawiać w fałszywym znaczeniu (F. czyje wyrazy); pozbawiać istotnej wartości, psuć podrabianiem, fabrykować (F. wino); śpiewać, grać z błędami barmonijnemi.
Fałszowany, nm., podrobiony, fabrykowany, zaprawny czemś innym.
Fałszywiec, nm., człowiek fałszywy, obłudnik; — p. Fałszywy.
Fałszywy, nm., nieprawdziwy, kłamliwy, zmyślony, niezgodny z prawdą (wieść f-a); udany, kłamany, nienaturalny, pozorny (atak f.); mylny, tylko na pozór prawdziwy; sfałszowany, sfabrykowany, nieprawdziwy, podrobiony; omylny, mylny, wprowadzający w błąd, błędny; (f. krok, sąd); nieszczery, chytry, udany, obłudny (przyjaciel f.); bezzasadny, próżny, nieracjonalny; niewłaściwy, źle zrozumiany (wstyd f.); nieharmonijny, tworzący rozdźwięk w muzyce (ton, śpiew f.).
Fama, łć., wieść, wiadomość, pogłoska; rozgłos, sława.
Familijny, przym. od Familja; człowiek f. = mający rodzinę; f-a rada, regulująca stosunki rodzinne, złożona z zaproszonych krewnych i przyjaciół, pod przewodnictwem właściwego urzędnika, stanowiąca o prawach majątkowych sierot niepełnoletnich.
Familister, łć., rodzaj falansteru, w którym rodziny robotników, pracujących w jednej fabryce, mieszkają razem, spłacając czynszem wartość mieszkań, żeby z czasem zostać ich właścicielami.
Familja, łć., rodzina, dom (mieć liczną f-ę); ogół osób spokrewnionych, szczeg. jednego nazwiska, ród, pokrewieństwo, kuzynostwa, powinowactwo, szczep, parentela (f. szlachecka); w naukach przyrodniczych: rodzaj, gatunek, rodzina.
Familjant (forma żeńs. Familjantka), łć., członek familji, krewny, krewniak, kuzyn, powinowaty; członek rodu, tegoż samego herbu, herbowny; człowiek z znakomitego rodu a. domu; pochodzący z dobrej a. bogatej rodziny, arystokrata.
Familjarny, łć., poufały, zażyły.
Familjaryzować ś., łć., poufalić ś.; czuć się u obcych jak wśród rodziny.
Famulus, łć., poufały służący artysty, literata, studenta i t. d.
Famuła, pogardl. Familja.
Fanaberja, wybryk, grymas, kaprys, fantazja, uroszczenie aroganckie, nadętość, zadzieranie nosa; przybieranie tonów wielkopańskich.
Fanaberjować, stroić fanaberje, dziwaczyć awanturniczo.
Fanarjota, ngr., (Grek, mieszkaniec Fanaru (części Konstantynopola), potomek dawnej szlachetnej rodziny greckiej.
Fanatyczny, łć., pełen fanatyzmu, zbyt gorliwy, zagorzały, zaślepiony, zaciekły.
Fanatyk, łć., pełen fanatyzmu, zapaleniec religijny a. polityczny, zagorzalec, zaślepieniec.
Fanatyzm, łć., przesadna żarliwość, przejęcie się fałszywemi
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/314
Ta strona została przepisana.
