Drzewisty, pełen drzew, zadrzewiony, lesisty.
Drzewko, zdr. od Drzewo: kawałek drzewa, używanego do robót drzeworytniczych; boże d. — p. Bylica; d. koralowe — p. Psianka.
Drzewnik — p. Celuloza.
Drzewny, przym. od Drzewo, właściwy drzewu, np. kora drzewna; z drzewa otrzymywany, np. materjał d., węgiel d., kwas d., ocet d., cukier d., guma d.; handel d. = handel drzewem; d. dzięgiel — p. Dzięgława; d. fasola — p. Dolik; d. kat — p. Roślidława; d-na jerzyna — p. Morwa; żabka d-na — p. Żabka.
Drzewo, roślina o łodydze trwałej, drzewiastej, zwanej pniem; pień tej rośliny jako materjał na wyroby a. używany do jakiegoś użytku; część drzewa między korą a bielem, drewno; d. gienealogiczne = rysunek w postaci drzewa, przedstawiający ogół potomków protoplasty jakiego rodu; przen., d. skrzypiące = człowiek chorowity, kwękający; drzewce kopji, włóczni, oszczepisko.
Drzewojad (-u), motyl nocny z grupy prządek, trociniarka (fig.); w bot., roślina pomornik.
Drzeworyt, rysunek, wyryty na drzewie; rysunek, odbity z drzeworytu.
Drzeworytnia, zakład drzeworytniczy.
Drzeworytnictwo, sztuka rytowania na drzewie, ksylografja; zajęcie drzeworytnika.
Drzeworytnik, rytownik na drzewie.
Drzewostan, stan drzew w lesie ze względu na ich gatunek, wiek, utrzymanie i t. d.: d. czysty (gdy w lesie drzewa są jednego gatunku); d. mieszany (gdy są rożnych gatunków); d. panujący (gdy jednego gatunku drzew jest w lesie najwięcej).
Drzewoznawstwo, badanie albo znajomość drzew, dendrologja.
Drzewożerny owad = toczący drzewo.
Drzon, rdzeń drzewa; ciernie; roślina z gromady wodorostów.
Drzwi, otwór w budynku, ścianie, podłodze, szafie, z odpowiednim zakryciem, zakrycie otworu do wejścia (fig.); d. pojedyncze, jednopołe, jednoskrzydłowe; d. podwójne, dwuskrzydłowe = podwoje; (pokazać komu d. = kazać wyjść precz; zamknąć przed kim d. = zabronić wstępu); od d. do d. (chodzić) = od domu do domu.
Drzwiczki, zdr. od Drzwi: d. u karety, d. u pieca (fig.).
Drzymać, Drzymała, Drzymka — p. Drzemać, Drzemała, Drzemka.
Drżączka, drżenie, dygotanie, trema, febra, zimnica; rodzaj paraliżu; roślina z rodziny traw, pospolita na łąkach (fig.).
Drżeć, trząść ś., drgać, dygotać; d. przed kim = bać ś., trwożyć ś.: d. o co = lękać ś., obawiać ś.; d. na co = być chciwym.
Drżenie, rz. od Drżeć, drganie, drżączka, trzęsienie (d. głosu, powiek).
Dualin, Dualina, blm., mieszanina nitrogliceryny z trocinami, materjał wybuchowy.
Dualista, łć., zwolennik dualizmu.
Dualizm, łć., dwoistość, uznawanie dwu odmiennych pierwiastków w naturze ludzkiej: duchowego i fizycznego; wiara w dwie istoty: złą i dobrą; w chemji: teorja oparta na przypuszczeniu, że w każdym związku są dwie
