Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/232

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Dróżka — p. Drożyna; szew w pończosze a. skarpetce.

Dróżniczka, żona dróżnika.

Dróżnik, dozorca a. stróż drogowy, którego obowiązkiem jest utrzymywanie w porządku pewnej przestrzeni drogi.

Drożyna, Dróżynkap. Drożyna.

Druchna, Druhna, Drużka, przyjaciółka panny młodej, przypinająca bukieciki gościom weselnym i towarzysząca panu mfodemu, gdy idzie do ołtarza brać ślub.

Druciak, gwóźdź fabryczny z drutu; hebel do wyrabiania drutów drewnianych.

Druciany, Drutowy, nm., z drutu zrobiony, na drutach robiony, trykotowy.

Druciarczyk, nm., mały druciarz.

Druciarz, nm., ten, co drutuje stłuczone naczynia i wyrabia niektóre przedmioty z drutu (fig.).

Drucik, zdr. od Drut.

Druczek, zdr. od Druk.

Druczkarniap. Drukarnia.

Druczkować — p. Drukować.

Drugi, liczeb. porządkowy od dwa, wtóry; d-e tyle = jeszcze tyle, podwójnie; po d-ie — powtórnie; inny, inszy (d. gatunek, d. plan obrazu; nie czyń d-mu, co tobie niemiło); odwrotny, przeciwny (d. brzeg rzeki, odwrócić na d-gą stronę); niższy o stopień, pośledniejszy od najpierwszego, lichszy; podrzędny, dalszy (d. plan taki sam (jest dla mnie d-im ojcem); d. świat = pozagrobowy; inny, niejeden, jaki taki, niektóry, ten i ów.

Drugoklasista, uczeń klasy drugiej; d-stka, uczennica klasy drugiej.

Drugokursista, student z drugiego kursu.

Drugoplanowy, na drugim planie stojący, mający mniej znaczenia.

Drugoroczniak, uczeń drugoroczny, pozostający drugi rok w tej samej klasie.

Drugorodztwo, druga linja krewnych.

Drugorzędny, podrzędny, niegłówny, niepryncypalny, pośledniejszy.

Drugorzędowa formacja p. Formacja.

Drugostronny, na drugiej stronie (stronicy) umieszczony, wykonany; przedstawiający coś z drugiej, z przeciwnej strony; odnoszący ś. do drugiej, przeciwnej strony.

Drugożeństwo, powtórne małżeństwo.

Drugubica, Drygubica, sieć potrójna na ptaki, na ryby; p. Drygawica.

Druh, przyjaciel.

Druhna — p. Druchna.

Druid, celt., pogański kapłan u staroż. Celtów.

Druidyczny, Druidowy, przym. od Druid.

Druidyzm, religja starożytnych Celtów.

Drujki (-jek), blp., owoce leśne, mające smak słodko-mdły.

Druk, nm., tłoczenie za pomocą prasy na papierze tego, co złożono czcionkami, odbijanie; drukowanie, wydrukowanie (ukończyć d. dzieła, posłać do d-u); w d-ku — drukuje ś.; drukarstwo, i sztuka drukarska (wynalazek d-ku); sposób drukowania, rodzaj czcionek (d. drobny): książka, broszura drukowana; zdr. Druczek (stare d-ki); ogół książek drukowanych, wydawnictwa drukowane (ukazać ś. w d-u); blankiet d-ny (d. do wypisów z metryk).

Drukarnia, nm., zdr. Drukarenka, Drukareńka, zakład drukarski, gdzie ś. drukują książki, tłocznia,