Djagnosta, Djagnostyk, gr., lekarz biegły w rozpoznawaniu chorób.
Djagnostyka, gr., nauka rozpoznawania chorób.
Djagnoza, gr., rozpoznanie choroby z jej symptomów.
Djagonalny, skośny; d-a linja, przekątna, łącząca w wieloboku dwa przeciwległe kąty (fig.); d., materia, tkanina, mająca deseń w linje a. kraty skośne.
Djagraf, gr., przyrząd do mechanicznego rysowania konturu przedmiotów z natury (fig.)
Djagram a. Djagrama, gr., wszelkie wykreślenie linijne ułatwiające rozwiązanie jakiego zagadnienia, uwidoczniające za pomocą linji albo płaszczyzn następstwo danych, faktów, cyfr (fig.); schemat do zapełnienia znakami umownemi.
Djak, gr., śpiewak cerkiewny, kleryk w kościele obrządku greckiego; pisarz, sekretarz.
Djakaustyczna linja, gr., linja kaustyczna, linja powstała z podłużnego przecięcia powierzchni snopa światła po jego przejściu przez soczewkę.
Djakon, gr., duchowny, stopniem niższy od kapłana; kardynał d. = tytuł niektórych kardynałów.
Djakonat, Djakonja, gr., stopień djakona; święcenia djakońskie; instytucja dobroczynna u ewangielików.
Djakonisa, gr., tytuł niektórych zakonnie katolickich; D. a. Djakoniska, dozorczyni chorych w szpitalach ewangielickich.
Djakrytyczny znak, gr., znak stawiany nad literą i nadający jej odmienne brzmienie (np. ć, ń, ó, ź).
Djalag, gr., minerał barwy szarawo-zielonej lub brunatno-zielonej z rzędu krzemianów, składem zbliżony do piroksenu.
Djalekt, gr., narzecze, gwara, język właściwy jakiej miejscowości, stanowiący odmianę języka powszechnie przyjętego w kraju.
Djalektologja, gr., nauka o djalektach, badanie gwar ludowych.
Djalektyk, gr., rozumujący podług prawideł djalektyki; biegły w prowadzeniu dysputy.
Djalektyka, gr., umiejętność rozumowania; sztuka rozprawiania, biegłość w prowadzeniu dysputy, szermierka słowna.
Djalela, gr., błędne koło w dowodzeniu.
Dializa, gr., sposób oddzielania ciał krystalicznych od koloidów, opierający ś. na tej własności, że pierwsze przenikają z łatwością przez dziurkowatą przegrodę, a drugie z wielką trudnością.
Djalizator, gr., przyrząd do robienia djalizy.
Djalog, gr., rozmowa dwuch a. kilku osób w utworze literackim; d. teatralny: rozmowa na scenie; widowisko sceniczne w wiekach średnich; kompozycja muzyczna na kilka głosów naprzemian odpowiadających sobie.
Djalogować, gr., pisać w formie rozmowy; rozmawiać, prowadzić djalog.
Djamagnetyzm, gr., własność niektórych ciał, iż nie są przyciągane przez magnes i ustawiają ś. prostopadle do linji, łączącej bieguny dwu magnesów, jeżeli ciała swobodnie zawiesić pomiędzy jednym a drugim biegunem.
Djament, Djamant, gr., minerał, węgiel krystaliczny, używany ja-
