Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/128

 Ciarki, blp., dreszcz, mrowie, uczucie cierpkości w ciele, uczucie strachu.

 Ciasno (ciaśniej), za mało miejsca, nieprzestronnie, krótko i wązko; ściśle, w karbach: być w ambarasie, odczuwać brak, być w kłopotach, w przykrym położeniu.

 Ciasnogłowy, tępego umysłu.

 Ciasność, rz. od Ciasny, nieprzestronność, szczupłość miejsca, wązkie przejście, C. umysłu, ograniczoność, tępość umysłu.

 Ciasnota, nieprzestronność, brak miejsca na pomieszczenie tego, co się ma zmieścić, miejsce ciasne; C. pojęć, umysłu = tępość, ograniczoność umysłu.

 Ciasny, nieprzestronny, nieobejmujący, trudno mieszczący co w sobie: za szczupły, za wązki; nie rozległy, nie otwarty; tępy, ograniczony; skrupulatny, surowy; skromny: w C. kąt zapędzić = postawić w położeniu bez wyjścia; przekonać wywodami, napędzić strachu.

 Ciasteczko, ciastko (zdr. od Ciasto), przysmak wypieczony z ciasta; kluski lane.

 Ciasto, mieszanina z wody i mąki; mąka rozczyniona; pieczywo; rzecz sypka, rozrobiona w wodzie do gęstości ciasta; pieczywo wykwintne; gęsta breja; w farmacji: mieszanina gumy z odwarami i wyciągami.

 Ciastoch, ciastuch, człowiek bez woli i zdania; wydelikacony, zniewieściały; papinek, ciepłe kluski.

 Ciastowaty, miękki jak ciasto, dający się ugniatać jak ciasto.

 Ciaścisty, niewypieczony, zakalisty; kleisty, lipki.

 Ciaśniutki, bardzo ciasny.

 Ciąć, dzielić na kilka części, uderzyć czym ostrym dla oddzielenia; rżnąć, przecinać, rozcinać; strzyc, krajać; ścinać, wycinać, rąbać, siec; kosić, żąć; uderzyć, palnąć; gryźć, kąsać; bić, smagać, ćwiczyć, chłostać; biegle i wprawnie co czynić; C. słowami, piórem = dogryzać, docinać, dogadywać, ostro, dojąć, rąbać, robić zarzuty; śmiało wypowiadać prawdę w oczy; rżnąć; szybko biec, pędzić; grać dziarsko; C. ś., docinać sobie wzajemnie, samego siebie pobijać, kompromitować się w mowie albo piśmie; kaleczyć ś.; źle odpowiadać z lekcji na egzaminie (o uczniu); C. chrapickiego = spać mocno chrapiąc; C. ś. w karty = grywać nieustannie, ogrywać się.

 Ciąg, ciągnienie, pociąg, pociągnięcie; dążenie, przeciąganie, przeciąg, prąd, przewiew, cug; część artykułu w piśmie (dalszy ciąg); przedłużenie, następstwo, wątek, kontynuacja; pasmo, wątek; szyk, szereg, rzęd, poczet; ciągnienie, przylot, odlot albo przelot (o ptactwie wędrownym); w ciągu = podczas; w dalszym C-u = z kolei.

 Ciągać, włóczyć, powłóczyć, szurać, pociągać, suwać; za sobą prowadzić tu i ówdzie przez długi czas; C. po sądach = pozywać nieustannie, prawować się, pociągać do odpowiedzialności, przed władzę, procesować.

 Ciągiem, ciągle, wciąż, nie przerywając.

 Ciągle, ciągiem, przysł., nieustannie, bezustannie, wciąż.

 Ciągliwość, rozciągliwość, własność wielu ciał (np. metali), skutkiem której dają się one wyciągać na cienkie druty lub nici.

 Ciągliwy, dający się wyciągać na cienkie nici, druty.

 Ciągło, część żelazna u pługa, łącząca go z orczykiem; sprzężaj.

 Ciągłość, ciągłe trwanie; nieustanność, trwanie czas dłuższy, następstwo, kolejność.

 Ciągły, nieustanny, ciągle trwający; nieprzerwany (w matem.); sta-