Chłopaczysko, zgr. od Chłopak, niezgrabny, niegrzeczny, gburowaty chłopiec.
Chłopak, Chłopiec, wyrostek; przyrząd do ściągania butów z nogi (fig.).
Chłopczyk, chłopczyna, pieszczotliwie od Chłopiec.
Chłopczysko, zgr. od Chłopiec; chłopiec nieokrzesany, niegrzeczny, gburowaty; chłopiec (mówiąc z politowaniem).
Chłopek, zdr. od Chłop, biedny, poczciwy wieśniak, kmieć.
Chłopianka, chłopka.
Chłopiątko, zdr. od Chłopię.
Chłopiec lub Chłopak, dziecię płci męzkiej, syn; podrostek, młodzik, młodzieniec; pachołek, służący, lokaj młody; w handlu: uczeń, praktykant; terminator w jakiem rzemiośle; posługujący.
Chłopieć, stawać ś. podobnym do chłopa, dziczeć.
Chłopię (-ęcia), chłopiec, pacholę.
Chłopięcy, przym. od Chłopię, dziecięcy, dziecinny, młody.
Chłopisko, zgr. od Chłop; wielki a niezgrabny, do niczego, drągal.
Chłopka, wieśniaczka, włościanka; czepek negliżowy z tyłu zawiązany (fig.).
Chłopofil, przyjaciel chłopów, zwolennik chłopów, chłopoman.
Chłopoman, przyjaciel chłopów, stronnik chłopów; idealizujący chłopów; demokrata, ludowiec.
Chłopomanja, trzymanie strony chłopów, przesadne idealizowanie chłopów.
Chłopski, kmiecy, wieśniaczy, włościański, należący do chłopa; prosty, gburowaty; C. rozum, zdrowy rozsądek widzący rzeczy jasno, pojmujący od razu bez dociekania i nauki; prosty, naturalny; po C-u, z C-a = jak chłop (przebrać się, mówić).
Chłopstwo, zbior. chłopi; stan chłopski; prostactwo.
Chłoptaś, chłopuś, zdr. od Chłopiec, ładny chłopiec.
Chłosta, plaga, bicie, cięgi; bicie kijem lub rózgą, razy; przen. kara, nieszczęście, plaga.
Chłostać, bić, ćwiczyć, smagać; uderzać z siłą; łajać, ostro krytykować; gnębić, dokuczać, dręczyć.
Chłód, zimno umiarkowane, powietrze chłodne; oziębiona temperatura, miejsce chłodne, cień; brak uczuć cieplejszych; obojętność.
Chłypać, mrugać często oczami; łypać, zaczerpnąć powietrza; łykać.
Chłysnąć, łyknąć, połknąć, napić się.
Chłystek, błazen, głupiec, hołysz, smarkacz, gołowąs; nie wiele wart, hetka-pętelka.
Chmal, w bartn. gwóźdź w drzewo wbity nad miejscem, na którym bartnik zawiesza łaziwo; gąszcz w lesie, gęstwina, jaruga.
Chmara, rz. ż., mnóstwo, wielka ilość, masa, ćma, tłum.
Chmiel, blm., roślina wijąca się o łodydze cienkiej, szorstkiej, długiej, o kwiatach szyszkowatych, używana przy fabrykacji piwa; piwo i wogóle trunek, moc jego; taniec weselny i muzyka do niego; przen. nieporządek, zamęt.
Chmielarnia, Chmielnik, miejsce w którym hodują chmiel na większa skalę; zakład pakowania chm.
Chmielarstwo, przemysł chmielowy, uprawa chmielu, handel chmielem.
Chmielarz, zbieracz chmielu, chodzący koło chmielu; handlujący chmielem; pijak.
Chmielić, zaprawiać chmielem.
Chmielnik — p. Chmielarnia.
