kropli krwi = do upadłego, póki tchu w piersiach; nie pierwsze mu to i nie o-i. = często mu ś. to zdarza; o-a kwadra = jedna z faz księżyca, kiedy widziany jest jako sierp, zwrócony w prawą stronę (fig.);
jedyny pozostały, sam jeden istniejący; najnowszy, niedawny, świeży, przeszły, ubiegły, poprzedni: o-e wiadomości, o-e posiedzenie; do najwyższego stopnia posunięty: o-a pasja mnie porywa; po którym już dalej w pewnym kierunku iść nie można, ostateczny; przyjść do o-ej nędzy, być w o-ej potrzebie; rzecz najgorsza; po którym już nic więcej nie będzie: o-a próba w teatrze, o. instancja; najgorszy, najnikczemniejszy, najpodlejszy: o. osieł, o. dureń; będę o-im głupcem, tchórzem, jeśli na to pozwolę; zwymyślać kogo od o-ich słów = od najordynarniejszych; rzecz., o-ia t. j. o-ia rzecz, ostateczność.
Ostatniejszy, st. wyż. od Ostatni.
Ostatnio, przysł. od Ostatni; nie o. = nie najgorzej, wcale nieźle; zeszłym razem, ostatnim razem; niedawno, dopiero co, na końcu, wreszcie.
Ostawać — p. Zostawać.
Ostawiać — p. Zostawiać.
Ostawić — p. Zostawić.
Ostemplować, przyłożyć stempel do czego, opatrzyć stemplem.
Ostentacja, łć., wystawność, okazałość dla popisania ś. z bogactwem, uwydatnianie wyższości, przewagi, zalety dla popisu, dla zwrócenia na co uwagi; wystawianie na pokaz; pysznienie ś.
Ostentacyjny, łć., obliczony na pokaz, na zwrócenie uwagi.
Osteografja, gr., opisanie kości (część anatomji).
Osteoklazja, gr., chirurgiczna operacja złamania kości źle zrosłych a. skrzywionych, żeby ponownie zrosły ś. w należytym kierunku.
Osteolit, gr., kość skamieniała; ziemista odmiana apatytu (często z resztkami zwierząt kopalnych), używana jako nawóz fosforowy.
Osteologja, gr., część anatomji człowieka, obejmująca naukę o kościach, ich powiązaniu, rozwoju, składzie chemicznym i budowie mikroskopowej.
Osteopatologja, gr., nauka o chorobach kości.
Osteosarkoza, gr., chorobliwe przerodzenie ś. kości w mięso.
Osterja — p. Austerja.
Ostęp, obstąpienie, otoczenie, osaczenie kogo a. czego; część kniei, w której przebywają zwierzęta leśne; wielki las na miejscach błotnistych; miejsce w lesie, otoczone siecią do osaczenia zwierząt; dawny podział lasu pod względem gospodarstwa leśnego, wyrębisko; zapadły kąt lasu, mała knieja, matecznik.
Ostjarjusz, łć., odźwierny; najniższy stopień z niższych święceń kapłańskich.
Ostka, mała ość; odmiana pszenicy, wąsatka; roślina z rodziny wilczomleczowatych, pokrzywica.
Ostnica, roślina z rodziny traw, trawa piórkowa.
Ostoja, mały port, mała przystań, tymczasowe schronienie; przen., podstawa, podwalina, fundament; schronisko, uchrona, przytułek.
Ostokrzew, roślina z rodziny ostokrzewowatych, ostokrzewina, ostodrzew, kolcolist (fig.).
Ostowaty, podobny do ostu, kolący, ościsty.
