Olszniak, mały a. młody lasek olszowy.
Olszówka, ziemia licha torfowata, na której udaje ś. olszyna; gatunek grzyba; drzewo i owoc gruszy zwyczajnej.
Olszyna, gaj olszowy; drzewo olszowe.
Olszynka, zarośla olszowe, gaik olszowy.
Olszynowy, dotyczący olchy, zrobiony z drzewa olchowego.
Olśniewać, dok. Olśnić; blaskiem otaczać, oświecać; blaskiem razić, wzrok zaćmiewać uderzeniem wielkiego światła, oślepiać; zaślepiać, omamiać pozorną świetnością; wzbudzać podziw, uwielbienie, wprawiać w zachwyt, czarować, odurzać; o. ś., być olśnionym.
Olśniewający, rażący blaskiem; wzbudzający zachwyt, czarujący.
Olutowywać, dok. Olutować; naokoło lutować, spajać lutem.
Ołachmanić, okryć łachmanami.
Ołańcuchować, ogrodzić łańcuchem.
Ołatać, połatać, wyłatać; o. komu skórę = wybić, wytrzepać kogo.
Ołowianka, kula ołowiana, na sznurze przytwierdzona, do mierzenia głębokości morza (fig.); ciężarek z ołowiu, zawieszony na nici albo sznurku, używający ś. w mularstwie i ciesielstwie dla oznaczania kierunku pionowego; ziemista ruda ołowiu — p. Ołownica.
Ołowiany, do ołowiu ś. odnoszący, z ołowiu wyrobiony, mający w składzie swym chemicznym ołów; ruda o-a = zawierająca ołów; huta o-a = gdzie wytapiają ołów; cukier o. = octan ołowiu itd.; przen., ciężki, ociężały, przygnębiający; niebo o-e = zasute ciężkiemi chmurami; ptaszek o. = człowiek nieruchawy, ociężały; koloru ołowiu.
Ołowień, siarczan ołowiu.
Ołowik — p. Grafit.
Ołownia, huta ołowiana.
Ołownica, roślina z rodziny ołownicowatych, ołowianka, ołownik (fig.).
Ołów, metal ciężki, łatwo topny, miękki i giętki, używa ś. w przemyśle i życiu codziennym; o. srebrzysty = zawierający w sobie srebro; głowa mi cięży, jak o. = bardzo cięży, boli mnie mocno; leży mi to o-iem na sercu, na sumieniu = bardzo dokucza, doskwiera; kula z broni palnej, śrut.
Ołówek, sztabik z grafitu, zastygłego i oprawionego w drzewo, do pisania i rysowania, czarny a. kolorowy; przen., sztuka rysownicza (znać na tym rysunku o. Doré’go); o. tabaki = ćwierć a. półfuntowa paczka tabaki, owinięta w papier ołowiany; w druk., linje poprzeczne w rubrykach do pisania na nich.
Ołówkowy, odnoszący ś. do ołówka; rysunek o. = rysowany ołówkiem.
Ołównia, huta ołowiana.
Ołównik, robotnik, pracujący około ołowiu; rzemieślnik, wyrabiający naczynia ołowiane; rurka do osadzania ołówka.
Ołtarz, łć., rodzaj stołu, nad którym jest obraz i relikwje Świętego, przy którym kapłan odprawia nabożeństwo (f.); kościół, świątynia; przen., cel ofiar i poświęceń; pójść do o-a = wziąć ślub małżeński kościelny.
Ołtarzyk, łć., zdr.
