Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0050

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Buzdygan (tur.), gatunek buławy wojskowej, gałka osadzona na krótkim drzewcu, jako znak władzy wojskowej.

Buzować, bić, karać.

Bych, bym.

Bychom, byśmy.

Być, choćby.

Bydliciel, mieszkaniec.

Bydlić (czes.), mieszkać, przebywać.

Bydło, mieszkanie posiadłość.

Byle, 1) krzak, podkrzewie, bylina, chwast, zielsko; 2) łodyga.

Bysiek, byczek.

Bystrszy, bystrzejszy.

Bystrzyna, wir.

C.


Cacha, czacha (z niem. Zeche), chodnik w kopalniach.

Cajniarnia, kuźnica żelaza.

Cal (rodz. żeńs.), całość.

Cale, cala, cal, wcale, zgoła.

Calec, calik, calizna, ziemia nigdy nie tknięta pługiem.

Cap, 1) caban, baran z grubym ogonem; 2) stary kozieł; 3) głupiec.

Capa, skóra wyprawiona chropawo, jaszczur, szagryn.

Carz, car.

Ccić (ctę, cciesz, ccie, i tcie, ccił), czytać.

Cech, cecha (z niem. Zieche), powłoczka, poszewka.

Cedować (łac. cedere), ustępować.

Cejghauz, cekhauz, cekauz, (niem.), zbrojownia.

Cejgwarter, cekwart, dozorca zbrojowni.

Ceklacja, włóczenie się po nocy.

Ceklarz (łac. circulator), pachołek miejski, zbir, oprawca, siepacz, policjant.

Ceklmistrz, cekmistrz, starszy ceklarz.

Ceklować, ceglować, włóczyć się po nocy.