masztu pochyłego, reja.
Buksztel, bugsztel (niem.), wieża na walcach albo kołach, którą dawniej podsuwano pod mury.
Bukucha, bukiew, żołądź bukowa.
Bulga, bułga, buł, byk (niem.), wór skórzany na płyny, szawłok, bukłak.
Bulwark, bulwerk, belwerk, bolwarek, blofarek (niem.), baszta, narożnik, twierdza, warownia.
Buł, p. Bulga.
Buła, bóła, bula papieska.
Bułat (tur.), 1) stal; 2) szabla szeroka perska albo turecka; 3) szabla z szeroką głownią.
Bułatny, stalowy.
Buławić, hetmanić, dowodzić wojskiem.
Bułza, torba skórzana.
Bumbak, opój, pijak.
Bunowy, zrażacz, robotnik w warzelni soli, który nasypuje czyli nakłada.
Buntliwy, buntowliwy, buntowniczy.
Bupki, p. Pupki[1].
Burd (śr. łac.), muł, zrodzony z oślicy i źrebca.
Burda (śr. łac.), 1) ciężar, pakunek, brzemię; 2) kłótnia, spór, walka.
Burdać się, guzdrać się, leniwie się do czego brać.
Burdziuk (ukr.), naczynie na płyny zwykle skórzane, bukłak.
Burgmistrz, burgomistrz, burmistrz.
Burk, bruk.
Burkat, jakieś naczynie miedziane.
Burkownik, włóczęga brukowy, brukotłuk.
Burłak (ukr.), włóczęga.
Burować, burkować, burczeć, łajać, fukać.
Bursować, mieszkać w bursie, być bursarzem.
Burzca, Burznik, Burzyc, burzyciel, wichrzyciel, demagog.
Bustard, gatunek wina fran. fałszowanego.
Butel, butyr (niem.), oprawca, hycel; pomocnik kata, sługa miejski.
Butliwy, butny.
Butryn, tęgi dzieciak, tłuścioch.
Butynek, butynk, p. Bitunek.
- ↑
Błąd autorów; odwołanie do hasła, które w tym słowniku nie istnieje. Zobacz hasło pupki w Słowniku etymologicznym języka polskiego.
