Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/1002

kogo z kim = połączyć węzłem małżeńskim; 6) urządzić, uplanować; 7) Z. co = załatwić się, obrządzić się z czem.

Zrzągać się z kim = kłócić się.

Zrzebię, p. Źrzebię.

Zrzec, niedok. zrzekać, urzec, oczarować.

Zrzechtać, p. Zrzektać.

Zrzeć, patrzeć.

Zrzejomy, p. Zrejomy.

Zrzek, zgłoska, sylaba.

Zrzektać, zrzechtać, zrechtać, zmęczyć trajkotaniem, zgiełkiem.

Zrzemy, p. Zrejomy.

Zrzesić, przerazić, zatrwożyć.

Zrześć, spotkać się, spotkać kogo, zajść drogę komu.

Zrzetelny, 1) p. Zrejomy; 2) rzetelny.

Zrzezać, zrzazać, niedok. zrzazować, zerznąć; Z. się, zniszczyć się, ponieść stratę.

Zrzędać, p. Zrzędzić.

Zrzędny, troskliwie gospodarny, rządny.

Zrzędy, zrzędzenie.

Zrzędzić, zrzędać, 1) Z. czem, nad czem = dokazywać, wydziwiać; 2) rządzić pieczołowicie, gospodarzyć skrupulatnie; 3) wyrządzić, zrządzić (Z. kogo na straż = wyznaczyć).

Zrzędzioch, zrzęda, człowiek zrzędny.

Zrzęsić, zlać, skropić rzęsiście.

Zrzucać i Z. się, p. Zrzucić.

Zrzucić, niedok. zrzucać co = naruszyć, nadwerężyć, złamać (Z. siły, przyjaźń z kim); Z. się na co = złożyć się (Z. się na pogrzeb biedaka).

Zrzut, zrzuta, zrzutek, zruta, 1) zrzucenie, odrzucenie; 2) rzygowiny.

Zrzuta, 1) p. Zrzut; 2) albo zruta, upadek, zguba, niebezpieczeństwo.

Zrzutek, p. Zrzut.

Zrżać, zrżeć, zarżeć.

Zrżeć, p. Zrżać.

Zsadzać, p. Zsadzić.

Zsadzić, niedok. zsadzać, 1) Z. kogo z urzędu = zrzucić, zepchnąć, zło-