Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0993

kim w zmowie; 3) zaręczynowy (dar Z.).

Zmrugiwać się, p. Zmrugnąć się.

Zmrugnąć się, niedok. zmrugiwać się z kim = porozumieć się oczami.

Zmrużek, żmurek, gra dziecięca: ślepa babka, ciuciu babka.

Zmrużny, zmrużający się, zmrużony (zmrużne oczy).

Zmuda, mantyka, ciemięga, nudziarz.

Zmulisko, miejsce zamulone.

Zmurzyć, zaczernić.

Zmusić, niedok. zmuszać, 1) zgwałcić (Z. kobietę); 2) zmorzyć (snem zmuszony).

Zmycić, przeszwarcować, przemycić.

Zmyć, niedok. zmywać, zmyjać kogo = sprawić mu mydło, sprawić mu łaźnię; puścić kogo z kwitkiem, zmyć mu głowę.

Zmyjać, p. Zmyć.

Zmykły, smykły, mknący, pomykający, posuwisty (sanie zmykłe).

Zmylać, p. Zmylić.

Zmylić, zmelić, niedok. zmylać, chybić, spudłować, nie trafić.

Zmysł, smysł, 1) zmyślność, rozum, pojęcie; 2) sens, myśl, treść, znaczenie.

Zmysłowność, zmysłowość.

Zmyślać i Z. się, p. Zmyślić.

Zmyślaniec, zmyślnik, zmyślacz, łgarz.

Zmyślenie, zmyślnie, sposobem zmyślonym, fikcyjnie.

Zmyślić, niedok. zmyślać, zmyśliwać, 1) zmyślać sobie głowę = łamać, suszyć sobie głowę; 2) powziąć myśl, umyślić; Z. się, zamyślić się, zadumać się; 2) Z. się kim = udać kogo.

Zmyśliwać i Z. się, p. Zmyślić.

Zmyśliwy, mający skłonność zmyślania, kłamliwy.

Zmyślnie, 1) p. Zmyślenie; 2) umyślnie, rozmyślnie (Z. wrócił do domu).