Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0974

rzystwo, konfraternia, zrzeszenie (zakonnik zebrania Jezusowego); 2) sobór, koncyljum (Z. trydenckie); 3) rzesza, kompanja (i t. p.) czyja (błogosławieństwo nad domem i nad zebraniem jego = nad domem = rodziną, rodem, plemieniem jego; rozstąpiła się ziemia i przysuła Z. Abironowe).

Zechcyk czego = kopa czego.

Zechweltarz, zalwartarz, zawaltarz, zawalitarz, stróż kopalniany, dozorca narzędzi kopalnianych.

Zecknąć, zecknić sobie co = obmierzić, obrzydzić sobie co; zecknąć się komu = obmierznąć, uprzykrzyć się.

Zecknić, p. Zecknąć.

Zedel, zedelek, zydla, prosty stołek drewniany; ławka do siedzenia.

Zedelek, p. Zedel.

Zedrany, zdarty.

Zedrgnąć się, wzdrygnąć się, zadrżeć.

Zedrwieć, stracić głowę, przerazić się.

Zega, żega, piłka do rznięcia.

Zegar morski = kompas, busola.

Zegarmistrzyk, czeladnik zegarmistrzowski.

Zegielgarn, zygielgarn, gatunek szpagatu.

Zegzić, gżąc zhukać.

Zejma, zachwycenie, zachwyt.

Zejmać i Z. się, p. Zjać.

Zejmować i Z. się, p. Zjąć.

Zejrzeć i Z. się, p. Zeźrzeć.

Zejść, znijść, niedok. schodzić, schadzać, 1) wino, któremu schodzi z roku dziewiątego = kończy mu się rok dziewiąty; 2) osłabnąć, podupaść, zwątleć (Z. dla starości; oczy schodzące); 3) Z. na czem = cierpieć uszczerbek, ubytek (Z. na zdrowiu, na wzroku, na skarbie, na rozumie); 4) Z. na czem = zabraknąć czego (dziś tylko niedok.) (na męstwie mu nie zeszło; jeśli zginę, ma-