Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0951

ucha głos przetrzymują.

Zawałek, p. Zawał.

Zawałka, p. Zawał.

Zawaniać, p. Zawonieć.

Zawaniawać, p. Zawonieć.

Zawarcie, treść, sens, osnowa (Z. listu).

Zawarować: Boże zawaruj = Boże zachowaj, broń Boże.

Zawartka, 1) albo zawiartka, zawiertka, zawierka, zawierucha, wicher, burza; 2) zapora, zawora; 3) zawartość, treść; 4) rozruch.

Zawarty, zamknięty w sobie, skryty.

Zawaśniać, p. Zawaśnić.

Zawaśnić, niedok. zawaśniać, zachęcić do waśni.

Zaważać, zawozić.

Zaważać, p. Zaważyć.

Zaważe, sykl, drachma, waga (złota tysiąc zaważy).

Zaważyć, niedok. zaważać dokąd = zamierzyć, godzić (do tej zaważył, która już zaręczona była = uderzył).

Zawątpić, niedok. zawątpiewać co = podać w wątpliwość.

Zawątpiewać, p. Zawątpić.

Zawążać, p. Zawążyć.

Zawążyć, zawężyć, zawążać, zwęzić.

Zawciąg, p. Zawściąg.

Zawciągać, p. Zawściągnąć.

Zawciągnąć, p. Zawściągnąć.

Zawdziać, zawzdziać, niedok. zawdziewać, wdziewając założyć (Z. suknię, powróz na szyję).

Zawdziewać, p. Zawdziać.

Zawdzięk, zawdzięczenie (w Z. odpłaty ofiarować co).

Zawet, odwet, powetowanie.

Zawetować, zapłacić wet za wet.

Zawężyć, p. Zawążyć.

Zawiadacz, zawiadowca.

Zawiadać, zawiedać, niedok. zawiadować czem, o czem = zawiadywać czem.

Zawiadować, p. Zawiadać.

Zawiartka, p. Zawartka