Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0949

Zatworzyć, niedok. zatwierać, zatwarzać, zamknąć, zawrzeć, zacisnąć (Z. księgę, ul, oczy, pory w ciele).

Zatworzysty, opatrzony zatworą, zamczysty, zamykany (naczynie zatworzyste = z pokrywką, z wiekiem).

Zatychać i Z. się, p. Zatchnąć.

Zatyczać, p. Zatyczyć.

Zatyczka niewieścia = welon, kwef.

Zatyczyć, niedok. zatyczać, tykami zasadzić, zatknąć tyki (Z. chmielnik).

Zatyć: nie mówcie zatyłą szyją = krnąbnie, hardo; zatyło ich serce = zatwardziało, zakamieniało.

Zatyk, p. Zatyka.

Zatyka, zatyk, zatyczka, czop.

Zatykalny, który można zatykać.

Zatyle, miejsce z tyłu, strona tylna czego.

Zatył, zatyłek, tylna część czego, zadnia strona czego (zatyłki nieprzyjaciół = straż tylna, arjergarda; Z. głowy = tył głowy, potylica; w Z., po Z. = w tył: włosy jej położyły się w Z.).

Zatyłek, p. Zatył.

Zatywać, zacząć tyć.

Zaułatwić, załatwić.

Zaumyślny, rozmyślny, umyślny.

Zauszek, zauszniczek, zausznik.

Zauszka, zauszniczka, 1) nausznica, kolczyk; 2) zausznica (kobieta).

Zauszniczka, p. Zauszka.

Zauszny, uszny, do ucha szepczący (spowiedź zauszna; powiadacz Z. = zausznik.

Zauzdać, niedok. zauzdywać, obuzdać, zakiełznać, założyć uzdę; Z. się, wziąć na kieł, rozhukać się, uzuchwalić się.

Zauzdywać i Z. się, p. Zauzdać.

Zawabiać, p. Zawabić.

Zawabić, niedok. zawabiać, wabiąc zawieść (Z. na puszczę).

Zawada, 1) wada przeszkadzająca, uszkodze-