Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0931

Zarębacz, 1) ten, co zarębuje, rębacz, junak; 2) rzeźnik.

Zarębla, przerębla.

Zarębować, p. Zarąbać.

Zaręczać i Z. się, p. Zaręczyć.

Zaręczalnik, p. Zaręcznik.

Zaręcznik, zaręczalnik, poręczyciel.

Zaręczny, 1) tyczący się poręczenia (suma zaręczna); 2) list Z. = nakaz piśmienny, aby uporny właściciel usunął się z swych dóbr, wygranych sądownie przez kogo innego; nakaz piśmienny, aby ktoś zamierzonego gwałtu nie dokonywał i grożący nieposłusznemu karą.

Zaręczyć, niedok. zaręczać kogo, co = ręczyć za kogo, za co; Z. się kim = dać kogo, jako poręczyciela za siebie.

Zarękować komu za żonę córkę i t. d. = obiecać ją komu za żonę.

Zarobnik, ten, co zarabia, wyrobnik.

Zarobny, 1) zarobiony, uprawny (pole zarobne); 2) na którym można zarobić, zyskowny (towar Z.).

Zarodzić, niedok. zaradzać, obrodzić (sad zarodził); Z. się, zalądz się.

Zaronić, niedok. zaraniać, zapodziać, zawieruszyć.

Zarosł, zarosły, zaroślina, zarośle, gęstwina.

Zarosłość, to, co zarosło, zarost (Z. kozia = broda kozia).

Zarosły, p. Zarosł.

Zarosnąć, niedok. zarastać, zarastywać, mieć zarost, obrosnąć, pokryć się włosami, dostać włosów (Bolesław był przystojny, czarno zarastał; zarosł rzadko, kędzierzawo; wiek dziecinny, młodzieńczy, zarastający).

Zarostę, zarosnę.

Zarościć, niedok. zaraszczać, 1) dać zarosnąć, przyczynić się do zarośnięcia; 2) Z. ciasto, słód = zaprawić, aby rosło; Z. się: zarościło się