Wżarzyć, wpędzić, wprowadzić żarem (W. miłość w jej serce).
Wżda, p. Weszdy.
Wżdam, wżdy, wzdy, 1) albo wżdy jednak, jednak, atoli, z tem wszystkiem, przecie (nie sieją, nie orzą, a W. Bóg je żywi); 2) jużci (W. nie mogłem o tem wiedzieć); 3) tylko, jeno, wszakże (wypuszczę was, ale W., abyście nie oddalali się); 4) nakoniec, nareszcie, przecie (podnieś W. kiedy wzgórę rękę Twoję).
Wżdy, wzdy, 1) p. Wżdam; 2) przynajmniej, choć, tylko, aby (jeśli nie może być zawżdy, tedy aby W. często było; wszystko spaliło się, jedno żem się ja W. wymknął); 3) zgoła, tylko, żywnie, ze wszystkiem, całkiem (co mi się W. spodoba; któż W. z każdej strony uszczęśliwiony? bóstwo samo z siebie nigdy nie mówiło, jeno zawżdy przez proroka, albo W. przez jaki pośrzodek); 4) przecież, wszakże, toć (zmiłuj się, Panie, wżdymem twojem dziełem).
Wżdyby, możeby, możeby jednak (gdyby się sprzeciwił, W. ustąpili).
Wżenie, wegna (od wegnać).
Za, azali, izali, czy.
Zabacz, urojenie, utopja.
Zabaczyć, 1) zapomnieć; 2) zabaczyło się komu = przyszło mu do głowy, zażądało mu się; wedle swego zabaczenia = według widzimisię.
Zabać się, zacząć się bać, powziąć bojaźń, zalęknąć się.
Zabadać, p. Zabość.
Zabakać kogo, co, kogo,
