Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0868

ka, zmienka, wzmianka.

Wzmierzić, obmierzić, zohydzić.

Wzmierznąć, obmierznąć.

Wzmieszać, mieszaniem wzruszyć.

Wzmięsz, wzmiąsz, wzmiąż, na grubość (słupy miały W. półtorej stopy).

Wzminka, p. Wzmienka.

Wzmiotać, wzmiatać, podrzucić do góry.

Wzmnożyć, wzmódz w liczbę, rozmnożyć.

Wzmogły, który się wzmógł (W. z choroby).

Wzmódz, niedok. wzmagać, 1) być w stanie, zdołać, przemódz (ile W. mogę, powiem); 2) W. co = dokazać czego, być w możności zrobić co, wskórać (wzmógł to swoją powagą); 3) albo W. się, powrócić do mocy, do sił, do zdrowia, przyjść do siebie, poprawić się (wzmagający się = rekonwalescent); W. się, 1) wysilić się, postarać się usilnie, wytężyć starania, zebrać się z siłami (będę się wzmagać, żeby ojca przebłagać = usiłować); 2) niedok. pasować się, borykać się z losem, klepać biedę (jedna gałąź pięknie rośnie, drugie ledwie się wzmagają).

Wzmykać i W. się, p. Wzemknąć.

Wznaczać, p. Wznaczyć.

Wznaczyć, niedok. wznaczać, zaznaczyć (W. na linjale długość promienia).

Wznamionać, wspomnieć, wzmiankować.

Wznaszać i W. się, p. Wznieść.

Wznęcać się, znęcać się, pastwić się.

Wznęcić się, rozochocić się wskutek ponęty (aby się nie wznęcił uciskać ubogich).

Wznieść, niedok. wznosić, wznaszać wojnę, walkę, bunt = wszcząć, rozpocząć; W. się, wszcząć się, wyniknąć (wznosi się niezmierny zabój).