Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0859

Wzad, nazad, napowrót, wstecz (zjadł i W. oddał).

Wzajem daję, biorę = z warunkiem oddania inszem takiem.

Wzajemne karanie = kara odwetu.

Wzamian: Na W. = naodwrót, przeciwnie (jedni ganią, drudzy na W. chwalą).

Wzarań, zrana.

Wzaspół, wespół, wspólnie, razem.

Wzbaczać, p. Wzbaczyć.

Wzbaczyć, niedok. wzbaczać, poddać uwadze, przypomnieć (W. dzieje dawniejsze).

Wzbać się, wzbojeć się, zostać zdjętym obawą, zlęknąć się.

Wzbełknąć się, (o dymie) wzbić się, wznieść się.

Wzbestwić, rozbestwić, wzbiesić.

Wzbić, niedok. wzbijać, 1) stłoczyć w kupę, ściągnąć w gromadę, zgromadzić licznie a śpieszno (W. lud, miasta, poddane przeciw nieprzyjacielowi); 2) W. lud = zbuntować; W. się, 1) zgromadzić się, stłoczyć się (szlachta i chłopi wzbili się do niego); 2) wzmódz się, wzbogacić się.

Wzbiedz, puścić w górę, pójść w górę; wzbić się, wzejść (ziarno wzbiegło ku górze); W. się, o (koniach) rozbiegać się, ponieść.

Wzbierać, p. Wezbrać.

Wzbijać i W. się, p. Wzbić.

Wzbiór, wzbieranie, wezbranie (W. Nilu; W. morza).

Wzbogacieć, wzbogatnieć, wzbogacić się.

Wzbogatnieć, p. Wzbogacieć.

Wzbojeć się, p. Wzbać się.

Wzboleć, zostać zdjętym bólem, doznać bólu (na to zdarzenie wzbolała).

Wzbrać, p. Wezbrać.

Wzbronny wzbraniający; wzbraniający się.

Wzbrzeże wybrzeże.

Wzbudować, niedok. wzbudowywać, budując