Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0828

wysilił rodzeniem, który przestał rodzić, być płodnym (grunt W.); 2) który się wyrodził, który ród swój spodlił, wyrodny.

Wyroić, niedok. wyrajać, (o napojach) = wyrobić, wyfermentować.

Wyrok: wisi to na wyroku = rzecz to jeszcze nie rozstrzygnięta; W. czemu uczynić = wyrzec się czego, wziąć rozbrat z czem.

Wyrondować, wyrobić na okrągło (W. blachę).

Wyronić, niedok. wyraniać, 1) wyrzucić, zrzucić, dać wypaść (W. zęby, rogi); 2) obluzować, wyruszyć (wiatr latorośl wyronił); 3) W. z kalety = wyrzucić na marne; 4) W. z pamięci = wypuścić, zatrzeć w pamięci; W. się z karbów = wypaść z karbów.

Wyroń, koń który już zęby stracił.

Wyrosłek, wyrostek, młokos.

Wyrost, wyrastanie, wyrośnięcie, wzrost.

Wyrostnąć, wyrosnąć.

Wyroszczony, wyrosły, dorosły.

Wyrościć, niedok. wyraszczać, przyczynić się do wyrośnięcia (maść na wyroszczenie ciała w ranach).

Wyroślina, narośl na ciele.

Wyrowek, rowek wyryty (W. rzeki = koryto, łożysko).

Wyrozumialność, wyrozumność, wyrozumienie, zrozumiałość, jasność.

Wyrozumialny, wyrozumny, wyrozumiany, zrozumiały, jasny.

Wyrozumiany, p. Wyrozumialny.

Wyrozumieć, 1) W. czemu = zrozumieć co; 2) W. komu = okazać się wyrozumiałym dla kogo.

Wyrozumienie, 1) pojętność; 2) treść, znaczenie, sens (tego listu W. było takie...); 3) p. Wyrozumialność.

Wyrozumność, p. Wyrozumialność.