Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0799

Wygzić, gżąc wypędzić, wysmagać, wyprzeć, wykłóć.

Wyhaftować się, wykształcić się, wykształtować się, uformować się.

Wyhajtować, wypalić na popiół.

Wyharować, wyhorować, wycieńczyć, wysilić harowaniem (W. konia).

Wyhecować, wypolerować.

Wyholować, wydrążyć, wybrać w głąb.

Wyhorować, p. Wyharować.

Wyikrzyć, wyiskrzyć kogo = wyzuć z pieniędzy, wyniszczyć (W. kogo grą w karty).

Wyimać i W. się, p. Wyjąć.

Wyimek, 1) wyjątek skąd, ułamek z pisma wyjęty (W. z dzieła = cytata); 2) wyjątek, ekscepcja (W. z reguły).

Wyimiciel, ten, co wyjmuje.

Wyimować, i W. się, p. Wyjąć.

Wyiskać, niedok. wyiskiwać, 1) wyszukać; 2) W. z czego = wydobyć, wyzwolić (W. kogo z biedy); 3) wygładzić, wyrugować (W. miłość z serca); W. się, wystrzegać się.

Wyiskrzyć, 1) wyzuć z świetności, siły, wycieńczyć, wysilić; 2) p. Wyikrzyć.

Wyistoczyć, p. Wyiścić.

Wyiscić, wyistoczyć, urzeczywistnić, wypełnić, uskutecznić (W. postanowienie czyje).

Wyiście, wyjście.

Wyiść, p. Wyjść.

Wyjachać, wyjać, wyjechać, niedok. wyjeżdżać, 1) W. konia, sanki, karetę nową = wprawić do jazdy, ujeździć; 2) W. kogo = zjeździć, zwymyślać; 3) kogo = wybić, wygrzmocić.

Wyjać, p. Wyjachać.

Wyjachały, wyjechały, który wyjechał.

Wyjadacz, darmozjad, pasibrzuch, pieczeniarz.

Wyjadać, p. Wyjeść.

Wyjawiacz, ten, co wy-