Wołosza, Wołoszczyzna (kraj), Multany i Mołdawja; 2) Wołosi, naród wołoski.
Wołowiec, p. Wołopas.
Wołowity, wołowaty, ciężki, gnuśny, niezgrabny.
Wołowizna, wołowina, mięso wołowe.
Wołownia, p. Wolarnia.
Wołownik, p. Wołopas.
Womit, 1) wymioty; 2) rzygowiny, blwociny.
Womitywa, lekarstwo na wymioty
Wonia, 1) woń; 2) albo wonianie, powonienie.
Woniać, waniać, 1) woń z siebie wydawać, pachnieć; 2) wąchać.
Wonianka, rzecz, którą noszą dla woni.
Wonić co = czynić wonnym, wonią napuszczać.
Woniość, wonność, zapach, woń.
Wonnodymny, wydający z siebie dym wonny (kadzidło wonnodymne).
Worf, gałeczka, kuleczka.
Woroszyć, burzyć, niszczyć (miasteczko ogniem W.).
Worowatka, gruba deska worowa.
Worstwa, warstwa.
Wosk: Pozna W. = pozna pismo nosem, dowie się co ja za jeden, poczuje mnie. Drzwi niziuchne, musi się nachylić, aby wosku głową ode drzwi nie odlepił = aby się nie uderzył głową w futrynę.
Woskownictwo, woskarstwo.
Woskownik, woskarz.
Woskowy: światło woskowe = światło od świec woskowych.
Wosławiony, osławiony.
Woszczanka, 1) płótno woskowane, cerata; 2) bańka ulepiona z wosku.
Woszczyć, woskować.
Wotywa, wotywka, wotum na ołtarz, do obrazu cudownego i t. p.
Wotywka, p. Wotywa.
Wozatarz, woźnica.
Wozatyrka, kobieta-woźnica.
Wozduch, 1) powietrze, wiatr; 2) p. Welum. Zdrob. Wozduszek.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0768
Ta strona została uwierzytelniona.
