Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0761

Wmagać się, wdzierać się gwałtem (W. się na urząd).

Wmatać, niedok. wmatywać, wplątać, uwikłać w co.

Wmatywać, p. Wmatać.

Wmiatać i W. się, p. Wmieść.

Wmieszkać się, mieszkając długo wżyć się, zasiedzieć się.

Wmieszkany, 1) który się wmieszkał; 2) który się wdał (zrzucił z brody i z włosów siwiznę wmieszkaną).

Wmieścić, mieszcząc włożyć, wsadzić; W. się, zmieścić się, wleźć.

Wmieść, wmiotać, niedok. wmiatać, wmietywać, wrzucić; W. się w co, 1) werwać się, wedrzeć się, wcisnąć się, narzucić się (wmiata się, choć go nie proszą); 2) wtrącić się, wmieszać się (W. się w urząd czyj, w specjalność jaką, w rozmowę).

Wmietywać, p. Wmieść.

Wmiotać i W. się, p. Wmieść.

Wmnożyć się, webrnąć, popaść (W. się w grzech).

Wmoczyć, wpuścić w co mokrego.

Wmodlić się, wprosić się dokąd.

Wmówić się, 1) W. się do kogo = wprosić się, zaprosić się; 2) W. się do czego = zaofiarować się (sam się wmówił do tej posługi).

Wmulić, wetknąć w muł (ryba łeb wmuli).

Wmuskać, muskaniem wetrzeć.

Wnarzać, p. Wnurzyć.

Wnącać i W. się, p. Wnącić.

Wnącić, niedok. wnącać, wnęcić, nęcąc wciągnąć. W. się, 1) wnęcić się; 2) znarowić się, zbałamucić się (tak się w indulty wnęcili, iż miasto 40 dni, 40 godzin nie poszczą).

Wnątrz, 1) wewnątrz; 2) do wnętrza (nie dopuści jadu W.); 3) p. Wnątrze.

Wnątrze, wnątrz, wnętrz, wnętrzność, wnętrze czego.