Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0718

Uwrot, 1) obrót, zwrot (U. konia); 2) rola, pole.

Uwróć, zawrót, skręt, odwrót (U. pługa przy końcu skiby).

Uwroz, powróz, sznur.

Uwrzały, który uwrzał, ugotowany.

Uwrzeć, niedok. uwierać, 1) uwarzyć się, ugotować się; 2) ubyć przez wrzenie, wygotować się (uwiera polewki; warzyć, aż do dwóch kwart uwre).

Uwzajemnić się, odwzajemnić się, odpłacić się, wywzajemnić się.

Uwziętość, zawziętość, uporczywość (koniecznie chciał swego dokazać z uwziętości).

Uzakonnić, ustanowić prawem, uprawnić, postanowić.

Uzbierywać, zebrać niejednokrotnie.

Uzbogacać, wzbogacić, ubogacić (U. łaskami = hojnie uposażyć).

Uzdać się, sznurować się, podwiązywać się.

Uzdarz, rymarz.

Uzdrowitelny, 1) możliwy do uzdrowienia, uleczalny; 2) uzdrawiający, leczniczy.

Uzdrygać się przed czem = mocno się wzdrygać.

Uziaić się, zziajać się.

Uziąbnąć, zziębnąć.

Uzierać, p. Uźrzeć.

Uznać, niedok. uznawać, 1) poznać, dowiedzieć się, zaznać; 2) doznać, doświadczyć (U. przykrości); 3) rozeznać, rozpatrzyć, rozważyć (spory uznawali i rozsądzali); U. się, upamiętać się, wejść w siebie.

Uznalny, mogący być uznanym.

Uznamionać, zauważyć, spostrzedz.

Uznanie, poznanie, pojęcie, pojętność.

Uznawca, 1) ten, co rozpoznaje co, wchodzi w w co; 2) sędzia, rozjemca (U. sporu; U. na zapasach publicznych); 3) doradca, mentor (przydać młodzieńcowi kogo za uznawcę).