Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0704

Upragnąć, poczuć pragnienie, chcieć pić.

Upragniony, spragniony czego.

Upraszać, p. Uproszyć.

Uprawca, ten, co uprawia (U. roli, trzciny cukrowej).

Uprawczyna, ta, co uprawia.

Uprawiać, p. Uprawić.

Uprawić, niedok. uprawiać, uprawować kogo w czem, do czego = wyćwiczyć w czem; wprawić, wdrożyć do czego.

Uprawizna, prawizna, należność uprawniona.

Uprawować, p. Uprawić.

Uprostować, wyprostować, naprostować.

Uproszyć, niedok. upraszać, zaprószyć bardzo; uwalać prochem.

Upróć, niedok uparać, prując urznąć.

Upróżniać, p. Upróżnić.

Upróżnić, niedok. upróżniać co = umniejszyć, ująć czego. U. się, pozbawić się kogo, czego.

Uprząść, 1) wysnuć, utworzyć, stworzyć (dowód z piasku przędziony; z długich robót swych nic nie uprzędą = nic nie wskórają); 2) U. sobie co w głowie = ubrdać, uroić, ułożyć; 3) U. postawę = przybrać.

Uprzedzacz, uprzedziciel, poprzednik, przodek.

Uprzedziciel, p. Uprzedzacz.

Uprzejma: Z uprzejma = umyślnie (Z uprzejma na to zrobiony).

Uprzejmo, uprzejmie.

Uprzejmie, 1) bardzo, gwałtownie, natarczywie (U. prosić; U. się nań gniewał); 2) wręcz, stanowczo (U. różne rzeczy; aby wilgoci U. nie było); 3) król do senatorów, obywateli: U. nam miły... 4) szczerze (U. kochać).

Uprzejmość, tytuł dawany senatorowi przez króla (aby Wasza U. obmyśliła...).

Uprzejmy, szczerze oddany (U. Bogu, królowi).

Uprzespieczać, p. Uprzespieczyć.

Uprzespieczyć, niedok.