Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0693

Ukara, ukaranie.

Ukaz, 1) albo ukazka, pokaz, pokazywanie (nieznajome migi i ukazy = znaki, giesty); 2) ukazanie się, zjawienie się.

Ukazacz, skorowidz, rejestr do książki dodany.

Ukazać, niedok. ukazować, 1) dowieść, okazać, przekonać; 2) odesłać, zwrócić, adresować (U. uczniów do mistrza); 3) przekazać ukazał im 400 grzywien na dziesięcinach).

Ukaziciel, ukażyclel, 1) wskaziciel (ukazicielowi zbójcy obiecano nagrodę); 2) okaziciel (karty dłużne na okaziciela napisane).

Ukazka, p. Ukaz.

Ukazować, p. Ukazać.

Ukaźny, wyraźny, stanowczy (oprzeć się ukaźnej woli matki).

Ukażyciel, 1) objaśniacz, wykładacz; 2) p. Ukaziciel, (U. listu tego).

Ukęsywać, ukąsić od czasu do czasu.

Ukirzyć, ubrać kirem, zaciemnić.

Ukla, dzika kaczka czarna na Polesiu.

Uklękawać, uklękać.

Uklistrować się, ufajdać się, usrać się.

Układny, kokietliwy, romansowy, zalotny (układnych, jako są szwaczki, praczki, haftarki, nie bierz w mamki).

Ukłonić się, uledz, ustąpić.

Ukłonność, grzeczność, układność.

Ukłóć, skłóć, pokłóć (głowa cierniem ukłóta).

Ukneszany, zmordowany.

Ukochanie, rozkosz (U. oczu = rozkosz dla oczu).

Ukocić się, uformować się (ukocił mu się wrzód = wyrzucił mu się).

Ukoł, gatunek robocizny, pańszczyzny, szarwarków.

Ukołatać się, umordować się, ufatygować się przez kołatanie się (U. się jazdą, wojnami).