kapłan; 3) kalendarz o świętych.
Świątobny, świątobliwy.
Świątoszek, świętoszek.
Świątoszka, świętochna, świętoszka.
Świątoszkostwo, świętoszkostwo.
Świątość, 1) rzecz święta, świętość, przedmiot czci religijnej; 2) albo świętość Sakrament.
Świdrownik, ten, co pracuje świdrem, co świdruje, wiertacz.
Świdwa, świdwina, gatunek derenia.
Świdwina, p. Świdwa.
Świdwowy, tyczący się świdwy (drzewo świdwowe).
Świebieczny, świegotliwy (niewiasta świebieczna).
Świeboda, p. Swoboda.
Świebodny, swobodny; hojny.
Świeca, światło, światłość, luminarz (Bazyljusz W., Ś. całego świata).
Świecarz, 1) ten, co robi świece albo niemi handluje; 2) człowiek bawiący się przy świetle świec w czasie niewłaściwym.
Świecić: świeci czem = widać mu co (świeci srogo przez ranę jelity; zębami świeci = uśmiecha się, szczerzy zęby).
Świecidlnik, świecznik, kandelabr.
Świeciuch, służący, który komu świeci, światłonosz.
Świecki, szewcki.
Świecogas, 1) ten, co świece gasi; 2) przyrząd do gaszenia świec.
Świecoradło, szczypce do objaśniania świec.
Świecować, oświecać (obłok świecujący noc).
Świecywać, świecić od czasu do czasu.
Świeczka, mózg w kolumnie pacierzowej.
Świecznik, 1) ten, co latarnie opatruje, latarnik; 2) światło niebieskie (słońce, księżyc).
Świeczny, tyczący się świecy (majster Ś.).
Świeczkowy, dawny taniec polski.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0648
Ta strona została uwierzytelniona.
