wo, wełnę, sukno = wydaje; S. wieczerzę; wschodnim krajom szafowali towary; S. do Gdańska (zboże) = spuszczać); 2) rządzić, rozporządzać (zdrowiem i sercem mojem szafuje; szczęściem Bóg szafuje; pieniądz wszystko szafuje; S. z sobą = rozporządzać sobą); 3) S. oczyma = rzucać, spoglądać.
Szafranić, zaprawiać, farbować szafranem, żółcić.
Szafraniec, kupiec węgierski rozwożący po wsiach między innemi szafran.
Szafranny, szafranowy.
Szafunk, 1) szafunek; 2) władanie, kierownictwo (dać komu co w S.); 3) władać swym szafunkiem = być panem swej woli.
Szafunt, szyfunt, waga = 331 do 400 funtów.
Szaja, saja, cienka materyjka włoska.
Szak, siak (ni tak, ni S.).
Szala, równowaga, balans.
Szalać, szaleć.
Szalawary, 1) p. Szarawary; 2) ubranie obszerne, buchaste.
Szalbierskie, po szalbiersku.
Szaleność, szaloność, szaleństwo.
Szalić, 1) S. kogo, co, kim, czem = czynić szalonym, nabawiać szaleństwa; 2) kogo = mamić, oszukiwać.
Szalm, psalm.
Szaloność, p. Szaleność.
Szalony, warjat, furjat (szpital szalonych).
Szaltarz, psałterz.
Szałamacha, p. Sałamacha
Szałamaja, gatunek piszczałki.
Szałaputać, postępować jak szałaput.
Szałasz, sałasz, szałas
Szałaśnica, kobieta szalejąca, awanturnica.
Szałsa, p. Salsa.
Szałsza, p. Salsa.
Szambran, gatunek sukni z bogatej materji.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0609
Ta strona została uwierzytelniona.
