Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0596

Strzelbny, tyczący się strzelby; strzelniczy (proch S.).

Strzelczy, tyczący się strzelców; strzelcza ręka = doniosłość pocisku, oddalenie na strzał.

Strzelczyna, kobieta-strzelec (S. Djana).

Strzele (zbiorowo) strzały.

Strzelenie, p. Strzelanie.

Strzelica, strzałka u kopyta końskiego.

Strzelisko, strzelanie, strzelanina.

Strzelny, tyczący się strzały (żeleźce strzelne).

Strzemię, 1) wstępować w czyje S. = wstępować w czyje ślady, naśladować go; w cnotliwe S. wkroczyć = wejść na prawą drogę; w cudze S. wstępować = wdzierać się w cudzą własność; 2) S. u pojazdu = stopień.

Strzenożyć, p. Strynożyć.

Strzesktać, p. Stresktać.

Strzestać, p. Stresktać.

Strzesza, p. Strzecha; wierzch.

Strzeźwić, strzeźwiać, wytrzeźwić, ocucić.

Strzeż p. Strzyż.

Strzeżoga, p. Srzeżoga.

Strzeżopraw, p. Prawostrzeżca.

Strzępić, 1) S. głos = śpiewać trelami, trelować; 2) S. mowę = upiększać obłudnie.

Strznadel, strzynadl, trznadel.

Strzoczka, zdrobniałe od Strzoka.

Strzoda, straż poranna.

Strzoka, p. Stroka.

Strzygać, strzydz od czasu do czasu.

Strzymać, nied. Strzymawać, 1) wstrzymać; 2) objąć, zmieścić (okręt ledwie strzymał ładunek z dwóch okrętów); 3) dotrzymać, dochować (S. wiarę, słowo, przysięgę). Strzymać się, wstrzymać się.

Strzymale, strzymawale, strzymięźliwie, wstrzemięźliwie.

Strzymałość, strzymawałość, strzymięźliwość, wstrzemięźliwość.

Strzymały, strzymawały,