Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0582

wosławnym mającym mniej niż sześciu zakonników.

Starzeć, starzywać się, starzeć się.

Starzejszy, starszy, przełożony, senjor.

Starzuchny, p. Staruchny.

Starzuszek, staruszek.

Starzyna, 1) p. Starszyna; 2) S., starzyzna, staryzna, pole oddawna odłogiem leżące; 3) starzyzna.

Starzywać się, p. Starzeć.

Starzyzna, p. Starzyna

Statczyć, staczyć, starczyć.

Statecznieć, stawać się statecznym.

Statecznik, człowiek stateczny.

Stateczny, 1) stały, do miejsca przywiązany (mieszkanie stateczne); 2) poważny (ubiór).

Statek, 1) stateczność, powaga; 2) stałość, wytrwałość (S. w wierze, w dobrem); 3) mienie, dobytek, dostatek.

Statera, bezmian, przezmian (waga).

Statuicja, stawiennictwo w sądzie.

Statywa, 1) postój, gospoda, stacja; 2) przybytek.

Staw, stan.

Stawacz, ten, co staje.

Stawadło, przystań (S. łodzi).

Stawarz, ten, co kopie i czyści stawy.

Stawiączka, 1) położenie stojące, prostopadłe (stawiączką postawić = w stojączki); 2) pismo stojące, prostopadłe, rondo.

Stawić, 1) narażać, nadstawiać, ofiarować, poświęcać (S. życie dla ojczyzny, gardła na szable); 2) S. komu pole, bitwę = wydać bitwę; 3) wykazać co, popisać się z czem (S. na placu męstwo, doświadczenie); 4) wystawiać, wyobrażać, imaginować sobie; 5) mianować, wynosić (S. kogo na godność); 6) S. kogo u siebie = przyjmować go na mieszkanie, na gospodę. S. się, 1) S. się jak =